این کهکشان هایی که در قسمت پایین نام برده شده است از جمله کهکشان هایی هستند که دارای نام های عجیبی هستند.در یک نام چه چیزی وجود دارد؟ هنگامی که این مسئله در مورد اسامی جذاب مطرح می شود، برای کهکشان ها کوتاه بودن آن ملاک است.اما شاید این ملاک چندان هم عجیب نباشد. ب
ا توجه به این که در جهان شناخته شده فعلی طبق برآوردها چیزی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد کهکشان وجود دارد، جای تعجب نیست که بیشتر کهکشان هایی که تا کنون شناسایی شده اند، بر اساس فهرستی شماره بندی شده نامیده می شوند: برای مثال، M51، GN-Z11، و iok-1. ترتیب این حروف و اعداد برای ستاره شناسان معنادار هستند، اما به معنای دقیق کلمه، تخیل برانگیز نیستند.
با این حال، تعداد انگشت شماری از کهکشان ها در بخش نامگذاری از کمی شانس برخوردار بوده اند – اینها معمولا کهکشان هایی هستند که به صورت متمایزی شکل گرفته اند، یا به مشاهده گر بسیار نزدیک بوده و به آسانی دیده می شوند، و یا اینکه فوق العاده خوش عکس هستند.
در اینجا نگاهی می اندازیم به برخی از این کهکشان که نام برجسته ای دارند.اندازه کهکشان ما، یعنی کهکشان راه شیری، صد هزار سال نوری است و تصور می شود که دارای حداقل صد میلیارد و احتمالا تا چهارصد میلیارد یا بیشتر ستاره باشد. این یک کهکشان مارپیچی میله ای است که یک ساختار میله ای مرکزی در هسته آن قرار دارد.
اگرچه تا مدتها تصور می شد که کهکشان راه شیری طولانی تنها دو بازوی مارپیچی دارد، اما یک مطالعه دوازده ساله که در مجله ماهانه انجمن نجوم سلطنتی در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، تایید کرد که این کهکشان چهار بازو بزرگ دارد. خورشید و سیستم خورشیدی ما بر روی ساختار کوچکی قرار گرفته که به عنوان بازوی شکارچی شناخته شده است و بیست و شش هزار سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری فاصله دارد.
هزاران سال پیش، پراکندگی غبار، گاز و روشنایی ستارگان کهکشان راه شیری که در سراسر آسمان شب کشیده شده بود، یک نام شیری را به یونانیان باستان الهام کرد، اما به گفته متی استنلی، استاد تاریخ علم در دانشکده مطالعات فردی گالیتن در دانشگاه نیویورک، مورخان مطمئن نیستند
که این کهکشان چه زمانی برای اولین بار به عنوان کهکشان راه شیری خوانده شده است.مواجهه ای نزدیک با یک کهکشان دیگر که کهکشان مارپیچی Arp 188 را از هم گسیخته است، معمولا به عنوان کهکشان بچه قورباغه شناخته شده است. این کهکشان مانند هم نام آبزی خود کله ای بیضی شکل – در بخش اصلی مارپیچ خود-، و دمی بلند و دنباله دار دارد.
با مطالعه خوشه های عظیم و درخشان ستاره های این کهکشان می توان گفت که دنباله فرعی آن آن حدود دویست و هشتاد هزار سال نوری طول دارد. این دنباله به احتمال زیاد زمانی شکل گرفته است که کهکشان قورباغه به یک کهکشان دیگر بسیار نزدیک شده و با نیروی گرانشی خود، ان را پشت سر خود کشیده است.
به گفته ناسا، همان جاذبه احتمالا نوار ستاره ها و گازی که در حال حاضر پشت بچه قورباغه کشیده شده را جدا کرده است.نام متداول کهکشان Messier 64 M64 تا حدودی اهریمنی است: کهکشان سیه چشم سیاه و بدنظر؛ که از نوار تیره گرد و غباری الهام گرفته شده است که اطراف هسته روشن آن را احاطه کرده است. این نوار سایه مانند به احتمال زیاد پس از برخورد با یک کهکشان دیگر تشکیل شده است.
در دهه ۱۹۹۰، دانشمندان کشف کردند که گاز در مناطق بیرونی سیه چشم در خلاف جهت عقربه های ساعت می گردد و جهت مخالف این گاز و ستاره ها به هسته آن نزدیک تر است. ستاره شناسان گمان می کنند که این منطقه غیر معمول، آخرین بقایای یک کهکشان کوچکتر است که بیش از یک میلیارد سال پیش با سیه چشم برخورد کرده، و به تدریج جذب آن شده است.
سیه چشم که در صورت فلکی گیسو قرار داشته و حدود هفده میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد، در قرن هجدهم توسط شارل مسیه ستاره شناس فرانسوی ثبت شد.کلاه مکزیکی یک کهکشان مارپیچی است، و نام آن برگرفته از شکل غیر معمول آن است که از روی زمین به شکل کلاه دیده می شود. تصویر این کهکشان –در کنار ستاره هایی که دور آن حلق زده اند- شکل تاج و کلاه لبه داری را تداعی می کند که هسته درخشان آن در احاطه خطوط تیره قرار گرفته است.
این کهکشان که به نام Messier 64 M64 نیز شناخته می شود، کلاه مکزیکی ای است که در فاصله حدود بیست و هشت میلیون سال نوری زمین قرار گرفته و اندازه آن پنجاه هزار سال نوری است. به گزارش وب سایت تلسکوپ فضایی هابل، این کهکشان که به بزرگی هشتصد میلیارد خورشید است، یکی از عظیم ترین اجرام خوشه سنبله محسوب می شود.