برچسب: مشکلات جنسی

میل جنسی چطور از بین می رود


  • چاقی: چاق بودن باعث از دست رفتن عملکرد و میل جنسی می‌شود. دلیل آن کاملا مشخص نیست اما این را می‌دانیم که چاقی موجب کاهش اعتماد به نفس، افسردگی، بیماری‌های جسمی، از دست دادن انرژی و … می‌شود.

 

 در روابط زناشویی عوامل روانی و جسمانی بسیاری مطرح هستند که از آنها تحت عنوان «قاتلان میل جنسی» یاد می‌شود! این عوامل زن و مرد، پیر و جوان نمی‌شناسند و ممکن است در هر موقعیتی زندگی شما و همسرتان را تحت تاثیر قرار دهند. اگر احساس می‌کنید این اواخر خود یا همسرتان علاقه به روابط زناشویی را از دست داده اید و به دنبال راه‌حل می‌گردید، نکته‌های دکتر «وستایمر»، یکی از برترین مشاوران امورجنسی ايالات‌متحده را از دست ندهید.

استرس ناتوان‌تان می‌کند

استرس: شاید شما هم جزو آن دسته از افراد باشید که زیر فشار استرس‌های شغلی یا درسی عملکرد بهتری پیدا می‌کنند اما باید بدانید که این موضوع در مورد روابط زناشویی هرگز صدق نمی‌کند! استرس‌های شغلی، مشکلات مالی، بیماری اعضای خانواده و دیگر عوامل استرس‌زا همگی می‌توانند میل جنسی را کاهش دهند. علاوه براین استرس باعث کاهش سروتونین می‌شود که خود منجر به انزال زودرس و کاهش مقدار اسپرم در مردان می‌‌شود. برای اینکه سطح استرس خود را تحت کنترل درآورید باید تکنیک‌های کنترل استرس مثل مدیتیشن، تنفس آگاهانه و … را بیاموزید یا با یک روانشناس مشورت کنید.

این غذاها را نخورید!

رژیم غذایی: رژیم غذایی نامناسب می‌تواند باعث کاهش میل جنسی شود. هرچه فرد خوراکی‌های مقوی‌تری مصرف کند، توانایی جنسی‌اش هم بیشتر می‌شود. مصرف بیش از حد چربی‌های اشباع شده نه‌تنها باعث افزایش کلسترول و رسوب آن در دیواره عروق قلب می‌شود بلکه باعث رسوب کلسترول در مویرگ‌های آلت جنسی شده و جریان خون در آلت را با مشکل روبه‌رو می‌سازد. در نتیجه فرد نمی‌تواند به محرک‌های جنسی به درستی پاسخ دهد. برای بهبود این حالت  بیشتر از غلات، میوه‌جات، سبزیجات، گردو و روغن زیتون استفاده کنید و مصرف شکر، غلات بدون سبوس و غذاهای آماده را کاهش دهید.


قابل توجه مادرها و پدرها!

مادر و پدر بودن: مادر یا پدر بودن به خودی خود باعث از بین رفتن میل جنسی نمی‌شود اما وقتی بچه‌ها دور و اطراف‌مان هستند پیدا کردن وقت برای روابط زناشویی سخت می‌شود. جهت رسیدگی به این موضوع، بد نیست گاهی اوقات از یک پرستار بچه یا یکی از اعضای فامیل کمک بگیرید. اگر هم فرزندتان تازه به دنیا آمده سعی کنید موقعی که خواب است برای همسرتان وقت بگذارید.

کمک نمی‌کند، ضرر می‌رساند

الکل و مواد مخدر: برخلاف تفکر رایج نوشیدن الکل، مصرف مواد مخدر، سکر و نشئگی باعث افزایش میل جنسی نمی‌شود بلکه بی‌بند و باری‌های جنسی و رفتارهای پرخطر را افزایش می‌دهد. این مواد می‌توانند باعث کاهش حس ناحیه تناسلی در آقایان شوند و مشکل نعوظ ایجاد کنند. علاوه براین، حالت سکر و نشئگی باعث از بین رفتن تمایل همسر نیز می‌شود. الکل همچنین منجر به کوچک شدن بیضه‌ها در مردان می‌شود و مصرف بیش از حد آن علائم افسردگی را به همراه دارد.

هیچ‌کس دوست ندارد چاق باشد

چاقی: چاق بودن باعث از دست رفتن عملکرد و میل جنسی می‌شود. دلیل آن کاملا مشخص نیست اما این را می‌دانیم که چاقی موجب کاهش اعتماد به نفس، افسردگی، بیماری‌های جسمی، از دست دادن انرژی و … می‌شود. در این مورد حتما با یک متخصص رژیم‌درمانی صحبت کنید. مطمئن باشید پولی که در این زمینه خرج می‌کنید ارزشش را دارد. مطالعات نشان داده است كه یک‌سوم افراد چاق مبتلا به اختلال نعوظ، پس از 2 سال ورزش و تلاش در جهت کاهش وزن فعالیت جنسی متعادلی به‌دست می‌آورند.

مردان همیشه نگران!

اختلال نعوظ: این بیماری در آقایان معمولا ربطی به نبود میل جنسی ندارد و ممکن است دلیل آن مربوط به خود اندام جنسی باشد و با دارو درمان شود. در واقع خیلی از آقایان میل جنسی‌شان بالاست اما توانایی نعوظ طولانی و کامل را ندارند. مردان مبتلا به این اختلال همیشه نگران عملکرد خود هستند و همین نگرانی به تدریج باعث از بین رفتن میل جنسی خود و همسرشان می‌شود.

کم‌خوابی دشمن شماست

کمبود خواب: اگر صبح‌ها خیلی زود بیدار شوید و شب‌ها خیلی دیر به تختخواب بروید یا اگر دچار بی‌خوابی و آپنه خواب (وقفه تنفس در خواب) باشید، به طور حتم میل جنسی‌تان تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. در واقع هر آنچه از یک خواب راحت جلوگیری می‌کند باعث از دست رفتن میل جنسی نیز می‌شود. کم‌خوابی باعث می‌شود همیشه احساس خستگی و خواب‌آلودگی کنید و حوصله‌ای برای روابط زناشویی نداشته باشید. در این مورد حتما با یک روانشناس مشورت کنید.

قبل از آشتی  هیچ کاری نکنید!

اختلافات حل نشده: مشکلات حل نشده در روابط عاطفی یکی از بزرگ‌ترین قاتلان میل جنسی هستند به‌خصوص برای خانم‌ها که احساسات عاطفی یکی از اجزای اصلی روابط زناشویی‌شان است. بحث‌های مداوم، عدم ارتباط، قهرهای طولانی ، نبود اعتماد و … همگی شما را از لذت‌های زناشویی محروم می‌کنند. موثرترین راه‌حل در این زمینه صحبت کردن با همسرتان است. هرقدر هم که سخت باشد بنشینید و حرف‌های دل‌تان را به او بزنید و تا وقتی که به توافق نرسیده‌اید از این تلاش دست برندارید.

«تو برای من زیباترین هستی!»

اعتماد به نفس: اگر اعتماد به نفس نداشته باشید و از ظاهر خود راضی نباشید هیچ‌وقت نمی‌توانید یک رابطه زناشویی خوب برقرار کنید. یک راه‌حل مهم در این زمینه ورزش کردن است. ورزش نه‌تنها باعث می‌شود اندام‌تان بهتر شود و به وزن ایده‌آل برسید بلکه عملکرد و میل جنسی‌تان را نیز افزایش می‌دهد. همچنین باعث می‌شود جریان هورمون‌ها در بدن به راحتی انجام گیرد. افرادی که ورزش می‌کنند انرژی بیشتری دارند و در نتیجه از نظر جنسی فعال‌ترند. اگر همسرتان اعتماد به نفس ندارد، سعی کنید با گفتن جملات مثبت و اطمینان دادن به او در مورد اینکه در چشم شما زیباست، رابطه زناشویی‌تان را نجات دهید.

شاید مشکل از دارو باشد

داروها: داروهای بسیاری هستند که باعث کاهش میل جنسی می‌شوند؛ از جمله داروهای ضد افسردگی، ضد فشارخون، آنتی‌هیستامین‌ها، قرص‌های ضد بارداری، داروهای شیمی‌درمانی، داروهای درمان ایدز، داروهای پروستات و سایر داروهای هورمونی. در این موارد، تغییر دارو یا دوز آن ممکن است مشکل‌تان را حل کند. اگر بعد از مصرف داروی خاصی متوجه شدید میل جنسی‌تان به سرعت کاهش یافته حتما این موضوع را با پزشک در میان بگذارید اما هیچ وقت سرخود مصرف دارو را قطع نکنید.

احساسات‌تان را بروز دهید

نبود صمیمیت: رابطه زناشویی بدون صمیمیت عاطفی باعث کاهش میل جنسی می‌شود. اگر احساس می‌کنید رابطه جنسی‌تان خوب پیش نمی‌رود سعی کنید اوقات بیشتری را بدون فکر کردن به روابط جنسی با همسرتان بگذرانید و به هم نزدیک‌تر شوید. حرف بزنید، یکدیگر را در آغوش بگیرید و به هم آرامش بدهید. یاد بگیرید احساسات خود را خارج از رابطه جنسی بروز دهید. وقتی صمیمیت برقرار شود، میل جنسی نیز خود به خود بازمی‌گردد.

هورمون سرنوشت‌ساز!

کاهش تستوسترون: هورمون تستوسترون باعث افزایش میل جنسی می‌شود اما هرچه سن آقایان بالاتر می‌رود ترشح این هورمون نیز به تدریج کاهش می‌یابد. البته همه مردان وقتی میزان تستوسترون‌شان پایین می‌آید میل جنسی خود را از دست نمی‌دهند. تستوسترون به میل جنسی زنان نیز مربوط است اما تعادل هورمون‌ها در بدن خانم‌ها بسیار پیچیده‌تر از آقایان است و عوامل خیلی زیادی روی این موضوع تاثیر می‌گذارد. هنوز مشخص نیست آیا درمان با تستوسترون برای افزایش میل جنسی در خانم‌ها مثل آقایان بی‌خطر است یا خیر، پس بهتر است خانم‌ها این روش را به کار نگیرند. برای مطمئن شدن از وضعیت هورمونی‌تان هر چند وقت یک بار آزمایش بدهید.

شاید افسرده شده باشید

افسردگی: افسردگی یکی از عوامل اصلی از دست دادن میل جنسی است اما نگران نباشید، این وضعیت درمان‌پذیر است. با این حال بیشتر داروهای ضدافسردگی خود باعث کاهش میل جنسی می‌شوند. اگر فکر می‌کنید با مصرف این داروها میل جنسی‌تان کاهش یافته با پزشک خود مشورت کنید تا درصورت امکان آنها را تغییر دهد.

همه‌چیز تقصیر یائسگی نیست!

یائسگی: تقریبا نیمی از خانم‌ها وقتی به یائسگی نزدیک می‌شوند میل جنسی خود را از دست می‌دهند. علائم یائسگی از جمله خشکی واژن و درد هنگام رابطه باعث از دست دادن علاقه خانم‌ها به روابط زناشویی می‌شود اما تغییرات هورمونی یائسگی فقط بخشی از مشکل است. میزان صمیمیت با همسر، اعتماد به نفس، داروهای مصرفی و سلامت جسمانی خانم‌ها نیز روی این رابطه تاثیرگذارند و باید به آنها اهمیت داده شود

زگیل تناسلی چیست و چطور درمان می شود

  • زگیل تناسلی معمولا از طریق روابط جنسی انتقال می‌یابد بنابراین تمامی زوجين بايد با هم بررسی و معاینه شوند.  این بیماری همچنین در نوزادانی که از طریق زایمان طبیعی مادران مبتلا به ویروسHPV به دنیا می‌آیند، دیده می‌شود.

 

عارضه زگيل ناحيه تناسلي که به زگیل آمیزشی Genital wart نیز موسوم است به‌وسیله یک ویروس توموری خوش‌خیم انسانی با نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) منتقل می‌شود. بیش از 100 نوع از این ویروس تا امروز شناخته شده است. کم‌خطرترین انواع آن نوع ۱و۲و۳ است که باعث ایجاد زگیل روی دست‌ها، پاها و دیگر نقاط بدن مي‌شود. انواع HPV ۶و۱۱ می‌توانند سبب ایجاد زگیل روی دستگاه تناسلی و مقعد شده و انواع ۱8و16 آن می‌توانند سبب سرطان دهانه رحم، دستگاه تناسلی خارجی و مقعد شوند. البته خوشبختانه مواردی که سبب سرطان می‌شود، بسیار نادر هستند.

معاينه همزمان زوجين

زگیل تناسلی معمولا از طریق روابط جنسی انتقال می‌یابد بنابراین تمامی زوجين بايد با هم بررسی و معاینه شوند.  این بیماری همچنین در نوزادانی که از طریق زایمان طبیعی مادران مبتلا به ویروسHPV به دنیا می‌آیند، دیده می‌شود.

بنابراین در چنین مواقعی باید از روش‌های متفاوتی برای زایمان بهره گرفت. نکته قابل توجه اینکه تنها عده کمی از مردم مبتلا به ویروس دچار زگیل آشکار می‌شوند، بسیاری از مردم ناقلHPV هستند ولی ممکن است هرگز به زگیل مبتلا نشوند اما توانایی انتقال را به شریک جنسی خود دارند.

زمانی که فرد با ویروس تماس پیدا مي‌كند، ممکن است پس از چند ماه زگیل تناسلی مشاهده شود در حالی که در برخی از افراد ممکن است حتی پس از گذشت یک‌سال از تماس این زگیل‌ها مشاهده نشود،  «افرادی که به دلیل ابتلا به سرطان، ایدز، پیوند اعضا و سرکوبی دستگاه ایمنی به‌وسیله مصرف برخی از داروها، سیستم ایمنی پایین تری دارند، حساس‌تر بوده و بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به زگیل تناسلی هستند.»

چگونه تشخيص داده مي‌شوند؟

زگیل‌های تناسلی می‌توانند ظاهری نرم یا سفت داشته باشندو به طور معمول به رنگ گوشت اما ممکن است کمی تیره‌تر نیز به نظر بیایند.آنها می‌توانند بزرگ یا کوچک باشند یا می‌توانند به صورت تکی یا دسته‌ای از زگیل‌ها رشد کنند. آنها در پوست خارجی دستگاه تناسلی، داخل واژن یا مقعد مشاهده می‌شوند.

بیشتر زگیل‌های تناسلی با انجام معاینات مربوطه توسط متخصصان پوست تشخیص داده می‌شوند. آنان قسمتی از زگیل رشد یافته را توسط جراحی برداشته و برای ارزیابی میکروسکوپی به آزمایشگاه می‌فرستند تا بتوانند تشخیص خود را تایید کنند.

چطور درمان كنيم

زگیل‌های تناسلی سبب خارش، خونریزی و تداخل با خروج مدفوع و ادرار و کاهش تمایلات جنسی می‌شوند. این زگیل‌ها ظاهری بسیار ناخوشایند دارند و به سختی می‌توان آنها را تمیز نگه داشت.  درمان زگیل بستگی به تعداد، محل رشد آنها و فاکتورهای دیگری دارد. بازگشت و عود مجدد آن همیشه امکان‌پذیر است. متخصصان پوست می‌توانند توسط دو راه جراحی يا درمان‌های شیمیایی و دارویی به درمان این عارضه بپردازند.

درمان‌کلی اصولا بر پایه جراحی شامل برداشتن ساده، حذف با سوزن‌های الکتریکی، فریز کردن با نیتروژن مایع و لیزر کردن استوار است. این روش درمانی نیاز به بی‌حسی موضعی دارد و درمان قطعی آن نیز نیازمند زمان است. روش‌های بدون جراحی به صورت شیمیایی زگیل‌ها را نابود می‌سازد. این روش نیازمند مراجعه چند گانه و ویزیت با فاصله 2هفته تا 3 هفته است.

فکر می کنم ناتوانی جنسی دارم

%d9%86%d9%82%d8%b4-%d8%b3%d8%b1%d8%b2%d9%86%d8%b4-%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%b2%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d9%86%d8%a7%d8%aa%d9%88%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%ac%d9%86%d8%b3%db%8c-%d9%85%d8%b1%d8%af%d8%a7%d9%86-%d9%82

  • داروهای موسوم به داروهای تقویت جنسی اعتیاد آور نیستند اما مشکل این است که چون بیماری اولیه را درمان نمی‌کنند وقتی فرد این قرص را می‌خورد اثرات مثبتی می‌بیند و متاسفانه بعد از مدتی همان اثرات مثبت هم دیگر دیده نمی‌شود و فقط عوارضش به‌وجود می‌آید.

امروزه با افزایش آمار انواع بیماری‌ها، استرس‌ها و تنش‌ها، مشکلات جنسی نیز روز به روز بیشتر دیده می‌شود. این موضوع باعث شده مصرف داروهای ناتوانی جنسی در  جامعه و به‌خصوص آقایان بیش از هر زمانی افزایش پیدا کند. از طرفی خجالت و شرمندگی باعث می‌شود افراد به صورت مخفیانه از این داروها استفاده کرده و حتی موضوع را از پزشک خود پنهان کنند و از سوي ديگر این کار می‌تواند جان شان را به خطر بیندازد! اگر می‌خواهید با منافع و مضرات 3 داروی شایع سیلدنافیل(ویاگرا)، تادالافیل و واردنافیل آشنا شوید حتما این مقاله را بخوانید.

ناتوانی جنسی یک علامت است!

ناتوانی جنسی درواقع علامتی از یک بیماری است. شایع ترین علت آن مسائل روحی و روانی مثل افسردگی، اضطراب شدید و … است اما برخی بیماری‌های ارگانیک هم باعث این ناتوانی می‌شوند که در رأس شان بیماری‌های غدد جنسی و هیپوفیز قرار دارند. درواقع غدد جنسی تحت کنترل هیپوفیز قدامی فعالیت می‌کنند. حال چه در غدد جنسی (بیضه در آقایان و تخمدان در خانم ها) مشکل وجود داشته باشد و چه غدد جنسی عملکرد خوبی داشته باشند و هیپوفیز که باید فرمان را به غدد جنسی بدهد مشکل داشته باشد، فرد دچار اختلال در قوای جنسی می‌شود.

مشکل‌تان اولیه است یا ثانویه؟

درواقع بیماری‌هایی که باعث ناتوانی جنسی می‌شوند یا به صورت اولیه در خود بیضه هستند یا ثانویه هستند، اولیه مثل فردی که سرطان بیضه داشته و بیضه‌هایش را در آورده‌اند یا فردی که به دلیل یک بیماری شیمی درمانی شده و شیمی درمانی سلول‌های بیضه‌اش را از بین برده است یا برعکس، خانمی که سرطان رحم داشته، رادیوتراپی شده و با برق تخمدانش از کار افتاده است بنابراین بیماری‌های اولیه، بیماری‌های خود تخمدان یا بیضه هستند. بیماری‌های ثانویه نیز بیماری‌هایی هستند که هیپوفیز را درگیر می‌کنند و از بالا فرمان به غدد جنسی نمی‌رسد؛ مثل فردی که «پرولاکتینوما» دارد و میزان پرولاکتین بدنش بالا می‌رود و دچار ناتوانی جنسی می‌شود.

اعتیاد آور نیستند اما …

داروهای موسوم به داروهای تقویت جنسی اعتیاد آور نیستند اما مشکل این است که چون بیماری اولیه را درمان نمی‌کنند وقتی فرد این قرص را می‌خورد اثرات مثبتی می‌بیند و متاسفانه بعد از مدتی همان اثرات مثبت هم دیگر دیده نمی‌شود و فقط عوارضش به‌وجود می‌آید. نکته خیلی مهم این است که این داروها فقط برای چند ساعت نیاز فرد را مرتفع می‌کنند تا بتواند رابطه جنسی‌اش را برقرار کند اما بیماری‌اش درمان نمی‌شود و چون نیازش برطرف می‌شود دیگر دنبال درمان نمی‌رود. برای مثال فرد یک تومور در هیپوفیز مغزش دارد که اوایل کوچک است و با دارو کاملا قابل درمان است منتهی چون به پزشک مراجعه نمی‌کند و فقط از این داروها استفاده می‌کند، اوایل نیازش برطرف می‌شود اما موقعی بیماری‌اش را می‌فهمد دیگر این تومور آنقدر بزرگ شده است که به دارو جواب نمی‌دهد.

مصرف خودسرانه و خطر سکته

مشکلی که در جامعه امروز داریم این است که غیر از بیماری‌های اولیه برخی ناتوانی‌های جنسی روحی روانی نیز وجود دارد. برای مثال افراد معتاد به مواد مخدر یا افرادی که الکل مصرف می‌کنند ممکن است دچار این ناتوانی شوند. متاسفانه این افراد شنیده‌اند که داروهایی برای ناتوانی جنسی وجود دارد و بدون تجویز پزشک به داروخانه می‌روند و آنها را تهیه می‌کنند. در رأس این داروها ویاگرا یا سیلدنافیل بود که بعدها داروهای دیگر مانند تاداگرا یا تادالافیل و … نیز به بازار آمدند. این داروها پرخونی موضعی ایجاد می‌کنند، منتهی این پرخونی نه تنها در ارگان جنسی است بلکه می‌تواند در مغز، قلب و عروق هم باشد. برای همین است که وقتی افراد این داروها را می‌خورند دچار سردردهای شدید و فشارخون‌های خیلی بالا و درمواردی هم پارگی عروق می‌شوند. درواقع فرد فقط می‌خواهد یک رابطه جنسی معمولی برقرار کند اما از آن طرف ممکن است دچار خونریزی مغزی شود و سکته مغزی کند، به خصوص در فردی که بیماری قلبی دارد و از قرص‌های باز کننده عروق مثل نیتروکانتین استفاده می‌کند و همچنین در کسانی که انواع تنگی عروق مثل تنگی عروق کرونر قلب، تنگی عروق مغز، تنگی عروق شرایین کلیوی و تنگی عروق اندام تحتانی دارند، مصرف این داروها ممنوع است و عوارض خیلی زیادی دارد.

آقایان تادالافیل را بیشتر ترجیح می‌دهند

تادالافیل، سیلدنافیل و واردنافیل هر سه باعث می‌شوند عروق پرخون شوند و به این ترتیب خون را داخل عضو جنسی کشیده و باعث پرخونی آن می‌شوند. تادالافیل تاحدودی نسبت به سیلدنافیل تاثیرگذاری بیشتری دارد و به همین دلیل بیشتر توسط آقایان ترجیح داده می‌شود. از طرفی با مصرف تادالافیل برخلاف سیلدنافیل احتمال دیدن رنگ آبی و سبز به عنوان یکی از عوارض جانبی وجود ندارد. درحال حاضر بیشتر در بازار سیلدنافیل با دوز 50 تا 100 موجود است و ممکن است پزشک از نصف یک قرص 50 میلی‌گرمی تا دوز 100 میلی گرم را برای بیمار تجویز کند اما بیشتر از آن نباید یک بار در روز استفاده شود زیرا احتمال وقوع عوارض بالا می‌رود.
نکته مهم اینکه مصرف خودسرانه دارو اصلا پیشنهاد نمی‌شود، علت آن نیز عوارض و ممنوعیت‌های مصرف دارو است.

اینها چه عوارضی دارند؟

از عوارض شایع‌تر این داروها می‌توان به سردرد، درد عضلانی، گرفتگی بینی، قرمز شدن پوست صورت و بدن، داغ شدن بدن، مشکلات خواب، احساس ناخوشایند در معده، اسهال و عطسه اشاره كرد. علائم ناشایع‌تر آن نیز درد مثانه هنگام ادرار، درد شدیدتر در معده، خارش پوستی و حالت گز گز شدن پوست است. بعد از اینها برخی علائم نیز وجود دارند که نادرتر هستند از جمله علائم چشمی، تار شدن دید، دوبینی، درد چشم، خونریزی از چشم، از دست دادن ناگهانی دید در یک یا دو چشم، درد استخوانی، بزرگ شدن سینه‌ها، درد قفسه سینه، اضطراب، خشکی دهان، کابوس دیدن، مشکل در گویش، گلو درد، دیدن بی‌دلیل رنگ آبی یا سبز، کاهش شنوایی، از دست دادن ناگهانی شنوایی در یک یا دو گوش، دانه‌های قرمز پوستی، تب و از دست دادن هوشیاری.

مراجعه به اورژانس

درصورتی که فرد با مصرف دارو دچار علائم آلرژیک مثل خارش شدید، نفس تنگی و ورم لب و زبان و صورت يا دچار درد قفسه سینه شود، غش کند، ضربان قلبش سریع و نامنظم شود، حافظه‌اش را از دست بدهد، از لحاظ لمسی دچار حالت بی‌حسی در ناحیه بازو و پا شود یا به کل یک طرف بدنش بی‌حس شود، عضو جنسی‌اش سفت شود و به حالت شلی قبل برنگردد، وزوز گوش پیدا کند یا دچار سرگیجه شدید و تغییرات بینایی و شنوایی شدید و دائم شود، باید سریعا به اورژانس مراجعه کند.

تادالافیل را همزمان با ویاگرا نخورید

یکی از موارد منع مصرف این داروها حساسیت به دارو است. همچنین افرادی که پزشک فعالیت جنسی را برای‌شان ممنوع کرده نباید از این داروها استفاده کنند، به خصوص کسانی که به تازگی سکته کرده‌اند. افرادی که مشکلات قلبی دارند و از داروهایی با ترکیبات نیترات استفاده می‌کنند مثل داروهای ایزوسورباید یا نیتروگلیسیرین به صورت قرص، کپسول، پماد، چسب‌های پوستی و … هرگز نباید همزمان با آنها از این داروها استفاده کنند.

علاوه بر این فرد نباید از یک دسته دارویی، 2 دارو را همزمان بخورد، برای مثال نباید تادالافیل و سیلدنافیل را همزمان بخورد. همچنین اگر فرد برای مشکلات جنسی از قبل داروهای دیگری چه گیاهی و چه غیر گیاهی با تجویز یا بدون تجویز پزشک مصرف می‌کند نباید همزمان با آنها از این داروها استفاده کند، مگر اینکه پزشک صلاح بداند. همچنین افرادی که نسبت به یک داروی دیگر مثل آسپیرین و … یا غذای خاصی حساسیت دارند باید حتما این موضوع را با پزشک درمیان بگذارند.

 

درد تناسلی و پیچ خوردگی بیضه در آقایان

ba2046

 

  • در اغلب موارد پیچ خوردگی بیضه در مردانی اتفاق می افتد که دچار وضعیت ژنتیکی به نام bell clapper deformity هستند. معمولاً بیضه ها به کیسه بیضه وصل هستند، ولی در این حالت بیضه ها به آن متصل نیستند و بنابراین احتمال اینکه در کیسه بچرخند و پیچ بخورند زیاد است.

 

بیشتر پسربچه ها خجالت می کشند در مورد قسمت های تناسلی بدن خود حرف بزنند و پسرهای نوجوان به شدت از صحبت کردن در مورد مشکلات خود در این قسمت از بدنشان به خصوص در مقابل مادرشان خودداری می کنند. ولی اگر پسر دارید مهم است که پسرتان بداند اگر در این قسمت از بدن به خصوص در بخش بیضه ها درد دارد، حتماً باید به شما یا پزشک اطلاع دهد.

درد تناسلی معمولاً چیز خاصی نیست و فقط یک ناراحتی ملایم و گذراست. ولی وقتی این درد جدی می شود ممکن است یک مشکل جدی مانند پیچ خوردگی بیضه (testicular torsion) در پس آن باشد. پیچ خوردگی بیضه یک حالت اضطراری پزشکی است که معمولاً با جراحی فوری و نجات بیضه رفع می شود.

پیچ خوردگی بیضه (testicular torsion)

پیچ خوردگی بیضه زمانی رخ می دهد که طناب بیضه ای که جریان خون را به بیضه ها میسر می کند، می چرخد و پیچ می خورد، و دلیل این پیچش معمولاً جراحت یا نوعی مشکل پزشکی است. این پیچش باعث می شود که جریان خون به سمت بیضه قطع شود و درد و تورم شدید و ناگهانی در بیضه پیش می آید.

پیچ خوردگی بیضه با جراحی فوری درمان می شود. اگر جراحی به تعویق انداخته شود، ممکن است بیضه آسیب دائمی ببیند و پسربچه بیضه آسیب دیده اش را برای همیشه از دست بدهد. این مشکل برای نوزادان و کودکان نیز رخ می دهد، ولی بیشتر در میان پسربچه های 10 ساله تا 25 ساله و نوجوانانی که تازه به بلوغ رسیده اند شایع است.

علت ها

کیسه بیضه کیسه ای است که زیر آلت تناسلی مردانه قرار دارد. داخل این کیسه دو بیضه وجود دارد. هر بیضه با یک رگ به نام طناب بیضه ای به بقیه بدن وصل می شود.

پیچ خوردگی بیضه زمانی رخ می دهد که این طناب بیضه ای پیچ می خورد و جریان خون به بیضه مربوطه قطع می شود.

در اغلب موارد پیچ خوردگی بیضه در مردانی اتفاق می افتد که دچار وضعیت ژنتیکی به نام bell clapper deformity هستند. معمولاً بیضه ها به کیسه بیضه وصل هستند، ولی در این حالت بیضه ها به آن متصل نیستند و بنابراین احتمال اینکه در کیسه بچرخند و پیچ بخورند زیاد است.

پیچ خوردگی بیضه معمولاً پس از تمرینات طاقت فرسا، هنگام خواب یا پس از آسیب شدید به کیسه بیضه نیز ممکن است اتفاق بیفتد، ولی دلیل اصلی آن مشخص نیست.

نشانه ها

اگر پسر شما ناگهان دردی در بخش ران خود حس کرد باید او را نزد پزشک یا به بیمارستان ببرید. پیچ خوردگی بیضه حالتی اضطراری است و وقتی پیش می آید باید فوراً جراحی صورت بگیرد تا بیضه نجات داده شود.

از آنجائیکه حتماً باید جراحی صورت گیرد، باید دقت کنید که به پسربچه ای درد بیضه دارد، هیچ چیز برای خوردن یا نوشیدن ندهید و او را فوراً نزد پزشک ببرید.

اگر پسرتان پیچ خوردگی بیضه داشته باشد، دردی ناگهانی و شدید در کیسه بیضه و یکی از بیضه هایش حس می کند. این درد ممکن است تخفیف یابد یا بدتر شود، ولی در کل کاملاً از بین نمی رود.

نشانه های دیگر:

•    ورم به خصوص در یک سمت کیسه بیضه
•    حالت تهوع و استفراغ
•    درد شکمی
•    یکی از بیضه ها بالاتر از دیگری به نظر می رسد

گاهی طناب بیضه ای پیچ می خورد و خودش بدون آنکه درمان شود، درست می شود. به این حالت “پیچ خوردگی و واتابی” گفته می شود، ولی احتمال اینکه در آینده دوباره پیچ خوردگی پیش بیاید زیاد است.

اگر طناب بیضه ای پسرتان خودش باز شد و درد از بین رفت، می توان جراحی را مد نظر قرار نداد، ولی در هر صورت مشورت با پزشک ضروری است. جراحی برای درست کردن بیضه ها و اطمینان از عدم پیچ خوردگی آنها در آینده نیز می تواند انجام شود.

تشخیص

وقتی نزد پزشک یا به بیمارستان می روید، پزشک کیسه بیضه، بیضه ها، شکم و کشاله ران پسرتان را معاینه می کند و رفلکس های او را با مالش یا فشردن داخل ران او تست می کند. این کار در حالت نرمال باعث می شود که بیضه منقبض شود، ولی اگر فرزندتان پیچ خوردگی بیضه داشته باشد این اتفاق نمی افتد.

پزشک ممکن است تست هایی نیز انجام دهد تا متوجه شود که آیا طناب بیضه ای پیچ خورده یا خیر که این تست و آزمایشات شامل موارد زیر می شود:

•    سونوگرافی داپلر: از امواج فرکانس بالا برای گرفتن تصویر بیضه و چک کردن گردش خون در این ناحیه استفاده می شود.
•    آزمایش خون یا ادرار: این آزمایشات کمک می کنند که پزشک متوجه شود آیا نشانه ها ناشی از عفونت هستند یا پیچ خوردگی.

گاهی لازم است که پزشک جراحی انجام دهد تا پیچ خوردگی بیضه را تشخیص دهد. گاهی اوقات نیز با آزمایش فیزیکی پزشک متوجه پیچ خوردگی می شود و بدون آزمایشات دیگر، فوراً جراحی را انجام می دهد تا بیضه را نجات دهد.

هرچه طناب بیضه ای به مدت طولانی تری پیچ خورده بماند، نجات بیضه سخت تر می شود. درجه پیچش تعیین می کند که آسیب به بیضه با چه سرعتی رخ می دهد. به عنوان یک قاعده کلی، پس از 6 ساعت، می توان 90 درصد موارد پیچ خوردگی را نجات داد و بعد از 12 ساعت این میزان به 50 درصد کاهش می یابد و بعد از 24 ساعت، فقط 10 درصد احتمال نجات وجود دارد.

درمان

برای درمان پیچ خوردگی بیضه تقریباً همیشه به جراحی نیاز است. در موارد نادر پزشک می تواند با دستکاری فیزیکی کیسه بیضه، طناب بیضه ای را باز کند، ولی در حالت کلی، جراحی برای وصل کردن یکی از یا هر دوی بیضه ها به کیسه بیضه و جلوگیری از پیچ خوردگی مجدد آن لازم است. این جراحی معمولاً سرپایی است و به پسربچه داروی مسکن داده می شود و تکنیسین بیهوشی برای عمل او را بیهوش می کند.

جراحی شامل ایجاد برش کوچکی در کیسه بیضه، باز کردن طناب بیضه ای و بخیه زدن بیضه ها به داخل کیسه بیضه برای جلوگیری از پیچ خوردگی های بعدی می شود. وقتی جراحی تمام شد، کیسه را بخیه می زنند و بچه به اتاق ریکاوری فرستاده می شود.

تا چند هفته بعد از جراحی نباید بگذارید پسرتان فعالیت های طاقت فرسا و سنگین انجام دهد و در مورد این فعالیت ها باید با پزشک مشورت کنید.

اگر درمان پیچ خوردگی خیلی طول بکشد نمی توان بیضه مربوطه را نجات داد و باید با جراحی بریده شود که به این جراحی بیضه برداری یا orchiectomy گفته می شود. بیشتر پسربچه هایی که یکی از بیضه های آنها برداشته می شود، بعداً می توانند پدر شوند. ولی بسیاری از آنها نیز چند ماه بعد از عمل جراحی، بیضه مصنوعی یا پروستتیک می گذارند و این باعث می شود که حس بهتری در مورد ظاهر دستگاه تناسلی خود داشته باشند.

در نوزادهای پسر، نجات بیضه بستگی به زمانی که پیچ خوردگی رخ داده دارد. اگر قبل از تولد نوزاد رخ داده باشد، نجات بیضه ناممکن می شود. در این موارد، پزشک توصیه می کند که برداشتن بیضه آسیب دیده مدتی بعد انجام شود. اگر نشانه های پیچ خوردگی بعد از تولد ظاهر شوند، پزشک توصیه می کند که برای اصلاح بیضه مربوطه، عمل جراحی اضطراری انجام شود.

نشانه ها را نادیده نگیرید

پسربچه ها باید بدانند که درد تناسلی مسئله ای جدی است و نباید آن را نادیده گرفت. نادیده گرفتن این درد به مدت طولانی یا امید به اینکه خودش خوب شود منجر به آسیب جدی به بیضه و نیاز به برداشتن آن می شود.

حتی اگر پسرتان دردی در کیسه بیضه اش حس کند که این درد برطرف شود، باز هم باید او را نزد پزشک ببرید تا معاینه شود. پیچ خوردگی ای که خودش برطرف شود به احتمال زیاد در آینده دوباره رخ می دهد. پزشک با انجام یک عمل جراحی ساده و دوختن بیضه ها به کیسه بیضه، ریسک پیچ خوردگی های بعدی را به میزان زیادی کاهش می دهد.

اگر پسرتان پیچ خوردگی بیضه داشته که موجب از دست دادن یک بیضه شده است، مهم است که بداند هنوز هم می تواند زندگی نرمالی مانند بقیه داشته باشد. از دست دادن یک بیضه هیچ مردی را از داشتن روابط جنسی نرمال یا پدر شدن محروم نمی کند.

رایج ترین بیماری های واگیردار و مسری جنسی کدامند

286144_878

  • امروزه تست‌های بسیار حساسی وجود دارند که با استفاده از آنها می‌توان بیماری را هم در ترشحات گردن رحم و هم از طریق ادرار تشخیص داد. در مردان، برای تشخیص، از نمونه‌‌هایی که از داخل مجرای ادرار گرفته شده‌اند، استفاده می‌‌شود.

 

کلامیدیایی هم زنان و هم مردان را در تمام گروهای سنی مبتلا می‌کند، البته شیوع آن در جوانان بیشتر است. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالیانه 90 میلیون مورد جدید عفونت کلامیدیایی در جهان اتفاق می‌افتد.

عفونت‌های کلامیدیایی شایع‌ترین بیماری آمیزشی باکتریایی در دنیا و عامل آنها میکروبی به اسم «کلامیدیا تراکوماتیس» است. درگذشته، مهم‌ترین بیماری ناشی از کلامیدیا، «تراخم» بود که یک بیماری چشمی و از شایع‌ترین دلایل نابینایی است ولی درحال‌حاضر گونه‌ای از این باکتری بیشتر شایع شده که باعث عفونت دستگاه تناسلی می‌شود. كلامیدیاها انگل‌‌های داخل سلولی هستند و بسیاری از خصوصیات فیزیكی آنها مانند ویروس‌هاست. این میكروب‌ها باعث التهاب مجرای ادرار، واژن، گردن رحم، لوله‌های رحمی، مقعد و تخمدان‌ها می‌شوند. کلامیدیا یک عفونت داخل سلولی است، بنابراین تشخیص آن با روش‌های معمول آزمایشگاهی مشکل خواهد بود.

این بیماری ممکن است بدون علامت یا با علایم خفیف و زودگذر باشد، ولی با گذشت زمان، عوارض خود را به‌ویژه در زنان نشان می‌دهد. بیشتر افراد مبتلا به بیماری‌های آمیزشی کلامیدیایی به علت بی‌اطلاعی از آلودگی خود به این میکروب، دنبال آزمایش یا درمان نمی‌روند. اگر همسر نیز درمان نشود، فرد پس از درمان، دوباره مبتلا خواهد شد.

کلامیدیا با هر نوع رابطه زناشویی قابل‌انتقال است و می‌تواند هنگام زایمان طبیعی از مادر به نوزاد منتقل شود. از آنجا كه گردن رحم در خانم‌ها و دختران جوان هنوز به خوبی تکامل نیافته است، امکان ابتلای این افراد بیشتر است.

علایم عفونت کلامیدیایی
بیشتر بیماران مبتلا به کلامیدیا بدون علامت هستند، این بیماری را بیماری خاموش نیز می‌نامند. این بیماری، یک دوره نهفته دارد و كه عبارت از مدت زمانی است که طول می‌کشد تا علایم بیماری پس از آلوده شدن به میکروب یا ویروس ظاهر شوند. طول دوره نهفته در عفونت کلامیدیایی 14-3 روز است. در خانم‌ها عفونت، ابتدا گردن رحم و مجرای ادرار را گرفتار می‌كند. 75 درصد خانم‌های مبتلا بدون علامت هستند. در صورت وجود علایم، عبارت خواهند بود از ترشح  غیرطبیعی واژن و سوزش هنگام ادرار. حتی اگر عفونت از گردن رحم به لوله‌‌های رحمی منتشر شود، باز هم امكان دارد بیمار بدون علایم و نشانه باشد.

در عده‌ای از خانم‌ها، درد در قسمت تحتانی شکم، درد در قسمت پایین کمر، درد هنگام برقراری روابط زناشویی، تهوع، تب و خونریزی در فواصل عادت ماهیانه‌ها رخ می‌دهد. گاهی عفونت کلامیدیایی گردن رحم به ناحیه مقعد نیز منتشر می‌شود. بیشتر مردان مبتلا نیز  بدون علامت هستند ولی برخی از آنها ترشح سفید یا روشن از مجرای ادرار و سوزش هنگام ادرار دارند. مردها همچنین ممکن است دچار سوزش و خارش در نوک مجرای ادرار شوند.

افراد در معرض خطر
خطر ابتلا به کلامیدیا در یک رابطه‌ زناشویی حفاظت نشده در این افراد بیشتر است:

1. دختران و  خانم‌های جوان

2. مبتلایان به دیابت یا همان بیماری قند

3. كسانی كه وضعیت سلامت عمومی آنها نامناسب است.

4. افرادی كه در هوای گرم حضور دارند یا به هر علت دیگری، رطوبت و گرمای ناحیه تناسلی‌شان ممكن است افزایش یابد.

5. خانم‌هایی كه از دوش واژینال استفاده می‌كنند.

عوارض عفونت کلامیدیایی
کلامیدیا برخلاف سوزاک که یک بیماری پر سر و صداست، معمولا هیچ علامتی ندارد، ولی عواقب آن خطیرتر از سوزاک است. «اپیدیدیم» یک از ضمایم بیضه در مردان است. عفونت آن باعث بزرگی و قرمزی کیسه بیضه به همراه درد شدید می‌شود.

عفونت اپیدیدیم را در اصطلاح پزشکی «اپیدیدیمیت» می‌گویند. شایع‌ترین علت اپیدیدیمیت، ابتلا به عفونت کلامیدیایی است. قطر اپیدیدیم در بعضی نقاط آن، کمتر از یک میلی‌متر است و عفونت ممکن است باعث بسته شدن آن شود. اسپرم از بیضه به‌وسیله اپیدیدیم خارج و از طریق لوله منی وارد منی می‌شود. اگر مردی در هر دو طرف به اپیدیدیمیت مبتلا شود، بسته شدن  دو طرفه اپیدیدیم باعث ناباروری وی خواهد شد. در این مردان با اینکه اندازه بیضه کاملا طبیعی است ولی تعداد اسپرم در مایع منی صفر گزارش می‌شود. گاهی بعضی از مردان جوان از اینکه تعداد اسپرم در مایع منی‌شان صفر گزارش شده است، تعجب می‌کنند گاهی هم زوجی قبلا صاحب یک فرزند شده‌اند و زمانی‌ كه می‌خواهند صاحب فرزند دوم شوند، مرد متوجه می‌شود که نابارور شده است. یکی از دلایل هر دو مورد، عفونت دو طرفه اپیدیدیم و بسته شدن آن است.

حدود 75 درصد زنان مبتلا به عفونت کلامیدیایی بدون علامت و 40 درصد آنها به بیماری التهابی لگن مبتلا می‌شوند که از عوارض آن دردهای مزمن لگنی و ناباروری است. گاهی یک مرد مبتلا به عفونت کلامیدیایی كه کاملا بدون علامت است، عفونت را به همسر خود منتقل می‌کند و با ابتلای همسر، زوج نابارور می‌شوند. مخاط واژن خانم‌ها در مقابل ‌کلامیدیا نسبتا مقاوم ولی مخاط گردن رحم حساس است و زود گرفتار می‌شود. زنان مبتلا به عفونت کلامیدیایی ممکن است ترشح مخاطی چرکی از دهانه رحم داشته باشند. گرفتاری لوله‌های رحمی با کلامیدیا باعث ناباروری زن می‌شود. 10 تا 40 درصد خانم‌های مبتلا به عفونت کلامیدیا كه درمان نمی‌شوند، بعدها به بیماری التهابی لگنی مبتلا خواهند شد.

در بعضی نقاط دنیا 40-30 درصد علت آسیب لوله‌‌های رحمی به‌علت عفونت‌های کلامیدیایی اتفاق می‌افتد. خطر بارداری خارج رحمی در زنان مبتلا به بیماری التهابی لگنی 10-6 برابر افراد عادی است و 50-40 درصد علت بارداری‌های خارج رحمی، بیماری التهابی لگن است. خطر ابتلا به بیماری ایدز در افراد مبتلا به عفونت کلامیدیایی  5 برابر افراد غیر آلوده خواهد بود. از عوارض دیگر کلامیدیا، عفونت چشم‌هاست اگر دست آلوده به ترشحات حاوی کلامیدیا با چشم تماس پیدا كنند عفونت چشمی «التهاب ملتحمه» ایجاد می‌شود در صورت عدم درمان، منجر به نابینایی خواهد شد. عفونت کلامیدیایی درمان نشده در خانم‌ها می‌تواند باعث زایمان زودرس شود. عفونت کلامیدیایی گردن رحم خانم باردار، هنگام زایمان به نوزاد منتقل خواهد شد و چشم، دهان، حلق و دستگاه تنفس نوزاد می‌تواند گرفتار شود.

تشخیص
امروزه در بسیاری از کشورها برنامه‌ای برای غربالگری این عفونت در زنان وجود دارد. با دریافت شرح حال مناسب، می‌توان در خانمی ‌که احتمال عفونت دارد، برای غربالگری اقدام كرد. در سال 1382، 1052 زن 49-15 ساله که به 5 درمانگاه زنان- مامایی در شهر تهران مراجعه کرده‌بودند، از نظر وجود عفونت کلامیدیایی بررسی شدند. حدود 12 درصد این تعداد خانم، تست PCR مثبت برای کلامیدیا داشتند. در جامعه‌ای که بیش از 4 درصد خانم‌های آن به کلامیدیا مبتلا هستند، غربالگری خانم‌ها از نظر وجود عفونت کلامیدیایی، توصیه می‌شود.

امروزه تست‌های بسیار حساسی وجود دارند که با استفاده از آنها می‌توان بیماری را هم در ترشحات گردن رحم و هم از طریق ادرار تشخیص داد. در مردان، برای تشخیص، از نمونه‌‌هایی که از داخل مجرای ادرار گرفته شده‌اند، استفاده می‌‌شود. بهترین تست تشخیصی هم در مرد و هم در زن استفاده از PCR است. برای درمان عفونت‌های کلامیدیایی، داروهای بسیار موثری وجود دارند.

اعتیاد جنسی چیست چطور درمان می شود

9043_566

  • ديدن هر روزه سايت‌هاي مستهجن، همان‌طور كه گفته شد نوعي اعتياد است و راه‌حل‌هايي كه براي بقيه اعتياد‌ها از آن‌ها استفاده مي‌شود با انجام تغييراتي، براي درمان اين مشكل هم توصيه مي‌شود.

اين جوري كه دارد پيش مي‌رود، احتمالا در ويراست بعدي طبقه‌بندي اختلال‌هاي رواني جايي هم براي هرزه‌نگاري‌هاي اينترنتي كنار گذاشته مي‌شود. متاسفانه در حال حاضر اين اختلال فقط در بحث‌هاي حقوقي كشورهاي مختلف مطرح شده‌ و روان‌شناس‌ها و روان‌پزشك‌ها آن را در اختلالات قرار نداده‌اند اما اين به آن معنا نيست كه تحقيقي در اين مورد انجام نشده باشد. هرزه‌نگاري اينترنتي مقدمه يك بيماري فراگير روان‌شناختي به نام اعتياد جنسي است. براي همين چند محقق روان‌شناس ته و توي اين مشكل را درآورده‌ و مراحل مختلف هرزه‌نگاري را شرح داده‌اند. در اين مطلب مي‌خواهيم اين مراحل پيش رونده را شرح دهيم تا هم شما پيشاپيش از عوارض آن آگاه شويد و انگيزه بيشتري براي پيشگيري داشته باشيد و هم با راه‌هاي درمان آن آشنا شويد.

 

وسوسه‌ها

در صفحه «سلامت جنسي» اين شماره درباره وسوسه صحبت كرده‌ايم. خيلي‌ها اين روزها ابراز نگراني مي‌كنند از آلودگي جامعه به انواع وسوسه‌ها كه بنيان خانواده را سست مي‌كنند؛ وسوسه‌هاي خياباني، وسوسه‌هاي تلويزيوني، وسوسه‌هاي اينترنتي و…

دنيا هيچ‌وقت خالي از وسوسه نبوده. اصولا هم، آدمي كه در دنيايي بدون وسوسه سالم بماند، هنري نكرده. پس شايد بد نباشد به جاي اين‌كه همه تلاش‌مان را براي حذف وسوسه‌ها به خرج دهيم، كمي هم يادآوري كنيم غلبه بر وسوسه‌ها چقدر ارزشمند است؛ نشان مردم بدهيم كه ايستادن جلوي وسوسه‌ها چه حالي مي‌دهد و همچنين ياد آدم‌ها بدهيم چطور بايددر برابر وسوسه‌ها مقاومت كنند.

سال‌هاست تلاش كرده‌ايم، بچه‌هاي‌مان از ميكروب‌ها در امان باشند. شده؟ مي‌شود؟ دنيا پر از ميكروب است. مي‌شود همه جا را استريل كرد؟ اصلا اگر بچه‌ها در محيط استريل بزرگ شوند، سيستم ايمني‌شان تكامل پيدا مي‌كند؟

سال‌هاست كه بچه‌هاي‌مان را در برابر ميكروب‌ها واكسينه مي‌كنيم تا خيال‌مان راحت باشد. براي وسوسه ولي فقط از روش پرهيز استفاده كرده‌ايم. نتيجه‌اش هم اين بوده كه گاهي بچه‌هاي‌مان يا از اين طرف بام افتاده‌اند يا از آن طرف.

گاهي در همان دوران كودكي‌، مراقبت‌هاي سفت و سخت‌مان نتيجه نداده و بچه مريض شده و براي علاجش بيچاره شده‌ايم. گاهي هم، توانسته‌ايم بچه را در محيط استريل بزرگ كنيم اما وقتي بزرگ شده،  از كنترل ما خارج شده و در دنياي وسوسه‌ها غرق شده. باز مريض شده و براي علاجش توي سرمان زده‌ايم.

راستي چرا اين روزها زندگي‌هاي مشترك، اين‌قدر سست شده؟ چرا به بچه‌هاي‌مان ياد نداده‌ايم و نمي‌دهيم كه چطور جلوي وسوسه‌ها بايستند؟ اصلا كسي به‌خودمان ياد داده؟…

 

مرحله اول: اعتياد

 

  • وابستگي آنلاين

اولش اين جوري است كه شما براي كنجكاوي به يكي از سايت‌هاي مستهجن كه لينك‌هاي‌شان اين طرف و آن طرف زياد ريخته‌اند، مراجعه مي‌كنيد. اما اين پايان ماجرا نيست اين تصاوير و متن‌ها آن قدر قدرت تخيل شما را به كار مي‌اندازند كه شما بار‌ها و بارها، دوباره و دوباره به آن سايت‌ها مراجعه مي‌كنيد. فرد اين تصويرها و داستان متن‌ها را بارها و بارها در ذهن خود تصور مي‌كند و تحريك مي‌شود. جالب اين‌جاست كه افراد تحصيلكرده و باهوش، شايد به دليل قدرت تصور بالاترشان در مقابل اين سايت‌ها آسيب‌پذيرترباشند. خلاصه اين‌كه يك دفعه فرد به‌خودش مي‌آيد و مي‌بيند كه واقعا به اين سايت‌ها معتاد شده است. دقيقا مانند مصرف‌كننده‌هاي مواد، معتادان به اين سايت‌ها هم ديگر با ديدن مثلا يك عكس يا فيلم در شبانه‌روز راضي نمي‌شوند و وقت بيشتري را صرف تصاوير مستهجن و مستهجن‌تر مي‌كنند و البته كم‌كم عوارض اين اعتياد گريبان خانواده و شغل فرد را هم مي‌گيرد. در شديد‌ترين موارد از دست دادن خانواده، طلاق و حتي مشكلات قانوني ممكن است براي معتادان به اين سايت‌ها پيش بيايد.

 

مرحله دوم: تشديد

 

  • هر چه مستهجن‌تر، بدتر

همان‌طور كه در مرحله قبل هم توضيح داده‌شد، معتادان به اين سايت‌ها كم‌كم وقت بيشتر و تصاوير مستهجن‌تري را طلب مي‌كنند. اما اين فقط در فضاي مجازي اينترنت نيست. آن‌ها كم‌كم توقعات عجيب و غريب جنسي كه در نتيجه ديدن اين سايت‌ها براي‌شان ايجاد شده‌است را از همسر خودشان هم دارند. معلوم است كه اين توقعات عجيب و غريب كه فقط منحرفان جنسي از پس آن‌ها برمي‌آيند در زندگي طبيعي برآورده نمي‌شود. اين‌جاست كه فرد ممكن است حتي بخواهد تنوع طلبي جنسي خود را با يافتن شريك‌هاي متعدد‌ ارضا كند. ضمن اين‌كه اين نوع برخورد باعث مي‌شود كه همسر فرد كم‌كم از او آزرده شده و كناره‌گير‌ي كند. اين دور باطل همچنان ادامه پيدا كرده و زندگي طبيعي فرد را كاملا مختل مي‌كند.

مرحله سوم: حساسيت‌زدايي
  •   هيچ‌چيز زشت نيست

هر چه كه فرد بيشتر پيش مي‌رود و بيشتر در سايت‌هاي مستهجن غرق مي‌شود، تشخيص فضاي مجازي از فضاي واقعي و التزامات اخلاقي‌ برايش مشكل‌تر مي‌شود. در درجه اول ديگر هيچ محتواي مستهجني براي او شوك‌برانگيز نيست او ديگر ميخكوب نمي‌شود. هيچ‌چيزي برايش كريه نيست. در فضاي واقعي هم بسياري از انحرافات جنسي در ديگران براي او طبيعي به حساب مي‌آيد. تركيب شدن فضاي مجازي و واقعي براي او اين توهم را به‌وجود مي‌آورد كه «اين كاري است كه همه آن را انجام مي‌دهند». فرد ديگر قادر به درك اين نكته نيست كه فضاي مجازي مستهجني كه او در آن سير مي‌كند را فقط يك اقليت بسيار كوچك از جامعه واقعی آن هم با هدف‌هاي بيشتر اقتصادي به‌وجود آورده‌اند و اين گروه كوچك به هيچ عنوان نماينده جامعه واقعي نيستند. در جامعه واقعي براي اكثريت هنوز هم آن تصاوير وقيح و ميخكوب‌كننده هستند و اين افراد معتاد به سايت‌هاي مستهجن هستند كه مشكل دارند، نه جامعه.

 

مرحله چهارم: انحراف جنسي
  •   بدل شدن به تصاوير

در سايت‌هاي مستهجن فقط به تمايلات طبيعي جنسي پرداخته نمي‌شود. بخش عظيمي از اين تصاوير و متن‌ها مربوط به كساني است كه از انحرافات جنسي رنج مي‌برند. در آخرين مرحله و شديد‌ترين مرحله از اعتياد به سايت‌هاي مستهجن، خود فرد هم ممكن است اين رفتارهاي انحرافي را انجام دهد. لاقيدي جنسي و انجام رفتارهاي پرخاشگرانه جنسي 2 نمونه از رفتارهايي است كه در نتيجه مشاهده اين سايت‌هاي مستهجن انجام مي‌شود. يكي از بدترين عواقب اين مشكل روان‌شناختي، اين است كه نگرش‌هاي فرد به اطرافيانش كاملا جسمي مي‌شود. در واقع بخش عاطفي و انساني كه به‌طور طبيعي در روابط آدم‌ها با يكديگر وجود دارد كم‌كم از ذهن اين افراد محو مي‌شود و او به همه فقط با ديدگاه جنسي نگاه مي‌كند.

  با اعتیاد به اینترنت چه كنيم؟

ديدن هر روزه سايت‌هاي مستهجن، همان‌طور كه گفته شد نوعي اعتياد است و راه‌حل‌هايي كه براي بقيه اعتياد‌ها از آن‌ها استفاده مي‌شود با انجام تغييراتي، براي درمان اين مشكل هم توصيه مي‌شود. فرق آشكار اين اعتياد با اعتياد به مواد اين است كه در اعتياد به مواد درمان جسمي و رواني با هم به كار برده مي‌شود اما در اين نوع اعتياد، روان‌درماني به تنهايي درمان اصلي است. يكي از اصلي‌ترين درمان‌هايي كه براي اين نوع اعتياد به كار برده مي‌شود رفتاردرماني است. متخصصان رفتاردرماني مي‌گويند، معتادان به سايت‌هاي مستهجن در واقع با شرطي شدن به اين ورطه مي‌افتند. در واقع ديدن نخستين تصوير يا متن مستهجن در اينترنت به‌عنوان يك محرك خنثي با تحريك ذهني يا حتي عمل جنسي همراه مي‌شود. وقتي كه ديدن اين محرك‌هاي خنثي لذت‌بخش شد كم‌كم فرد ياد مي‌گيرد كه براي تحريك شدن همين تصاوير را در ذهن خود تكرار كند. در واقع به‌تدريج فرد به ديدن اين سايت‌ها وابسته مي‌شود و تنها به اين شرط تحريك مي‌شود. وقتي كه فرد شرطي شده باشد براي درمانش بايد اين وابستگي بين تصاوير و تحريك را بشكنيم. اما چطور؟

  چگونه درمان كنيم؟

براي اين‌كه اين سايت‌ها ديگر آن قدرت تحريكي را نداشته باشند، رفتاردرمانگران از روش‌هاي زيادي استفاده مي‌كنند.

1. محروم‌سازي: يكي از اين روش‌ها محروم‌سازي است. به‌عنوان مثال درمانگر با بيمارش يك قرارداد مي‌بندد و از او يك چك با رقمي قابل توجه مي‌گيرد. بعد وقت معيني مثلا 90 روز معين مي‌شود كه اگر در آن مدت فرد به اين سايت‌ها سر نزند چك برگردانده مي‌شود وگرنه درمانگر آن را نقد مي‌كند.

2.  محرك‌هاي ناخوشايند: يكي ديگر از روش‌هاي شرطي‌زدايي اين است كه اين تصاوير را با محرك‌هاي ناخوشايند مثل شوك الكتريكي يا مايع تهوع‌آور همراه كنيم. در نتيجه فرد با ديدن اين تصاوير نه‌تنها حالت خوشايند هميشگي را ندارد بلكه حالي نامطبوع به او دست مي‌دهد.

3.  كارت‌هاي هشداردهنده: يكي ديگر از روش‌هاي رفتار درمانگران استفاده از كارت‌هايي با جمله‌هاي هشداردهنده است. در اين روش هر وقت فرد وسوسه شد كه به اين سايت‌ها سر بزند بايد يكي از كارت‌هايي كه روي آن عوارض ناخوشايند اين اعتياد نوشته شده‌است را بخواند و عبرت بگيرد.

4.  درمان‌هاي ديگر: البته هميشه هم اين طور نيست كه اعتياد به سايت‌هاي مستهجن باعث مشكلات خانوادگي شود. گاهي بر عكس است؛ يعني مشكلات خانوادگي باعث پناه آوردن به اين سايت‌ها مي‌شود. در اين موارد بايد يك خانواده‌ درمانگر، مشكل ريشه‌اي را حل كند تا مشكل ثانويه يعني اعتياد به اين سايت‌ها درمان شود. در اين موارد رفتاردرماني به تنهايي فايده‌اي ندارد؛ درست مثل اعتياد‌هاي ديگر. در كشور‌هاي ديگر گروه‌هاي خودياري براي اين مشكل هم وجود دارد. شبيه گروه «ان. اي» ( معتادان گمنام) كه براي درمان اعتياد كاربرد دارد، گروه‌هاي خودياري ديگري هم براي اين اعتياد‌ها تشكيل شده‌است. در ايران البته اين گروه‌ها وجود ندارند اما روان‌درمانگران ممكن است از شيوه‌هاي گروهي هم براي درمان اين بيماري استفاده كنند.

 

اگر در مورد ميزان وابستگي‌ به اينترنت دچار شك هستيد، اين آزمون را براي خودتان انجام دهيد

شايد شما معتاد اينترنتي باشيد!

همه اولش مي‌گويند: «نمي‌دانم چطور شد كه معتاد شدم! اولش تفريحي بود، بعد شد عادت و حالا بدون آن نمي‌توانم زندگي كنم!» در مورد هر نوع اعتيادي كه فكرش را بكنيد، همه معتادها همين را مي‌گويند. واقعا هم همين‌طور است؛ افراط در هر كاري مي‌تواند بلايي بر سر آدم بياورد كه او را از كار و زندگي بيندازد، اما بعضي اعتيادها مثل اعتياد به مواد مخدر آدم را از ريخت و قيافه هم مي‌اندازند!

در تست IAT هر چه نمره شما بيشتر باشد؛ اعتياد شما به اينترنت شديدتر است. نمرات هم به‌ترتيب از يك تا 5 هستند. در پايان؛ بايد مجموع نمراتي را كه به ۲۰ پرسش زير مي‌دهيد جمع بزنيد…

1 – به ندرت
2 – گاه گاهی
3 – غالبا
4 – زیاد
5 – همیشه
شامل من نمی شود

1. چقدر بيشتر از آنچه قصد داريد؛ در اينترنت مي‌مانيد؟

2. چقدر به‌ دليل آنلاين ماندن؛ اعضاي خانواده را ناديده‌ گرفته‌ايد؟

3. چقدر اينترنت را به بودن با همسرتان ترجيح مي‌دهيد؟

4. چقدر از طريق اينترنت با كاربران ديگر رابطه ايجاد ‌مي‌كنيد؟

5. چقدر ديگران از شما به دليل ميزان آنلاين بودن‌تان شاكي هستند؟

6. چقدر به‌خاطر اينترنت؛ نمرات و كارهاي‌تان در مدرسه افت كرده است؟

7. چقدر ايميل‌هاي‌تان را پيش از كارهاي ضروري ديگرتان چك مي‌كنيد؟

8. چقدر عملكرد كاري و بهره‌وري شما به خاطر اينترنت آسيب ديده است؟

9. در مورد كارهاي آنلاين چقدر پنهان‌كاري مي‌كنيد؟

10. چقدر افكار آزار‌دهنده در زندگي را با افكار آرام‌بخش در اينترنت خنثي مي‌كنيد؟

11. چقدر وقتي در اينترنت هستيد؛ احساس مي‌كنيد توان پيش‌بيني امور را داريد؟

12. چقدر فكر مي‌كنيد زندگي بدون اينترنت، چيزي كسالت‌بار؛ تهي و بي‌لذت است؟

13. هنگام كار با اينترنت مزاحمت ديگران چقدر عصباني‌تان مي‌كند؟

14. چقدر به دليل قطع نكردن اينترنت؛ دچار بيخوابي مي‌شويد؟

15. چقدردر حالت آفلاين حواس پرتي داريد؛ ولي در حالت آنلاين بهتر هستيد؟

16. چقدر وقتي آنلاين هستيد اين جمله را به كار مي‌بريد: فقط چند دقيقه مونده؛ الان ميام!

17. چقدر سعي كرده‌ايد از ميزان آنلاين بودن خود بكاهيد و موفق نشده‌ايد؟

18. چقدر سعي داريد ميزان آنلاين بودن‌تان را از ديگران مخفي كنيد؟

19. چقدر ميزان آنلاين بودن را به بيرون رفتن با ديگران؛ ترجيح مي‌دهيد؟

20. چقدر وقتي آفلاين هستيد؛ احساس افسردگي و عصبي بودن داريد ؟

 

   نمره شما چند است؟

 

  • امتياز 20 – 49

اين امتياز نشان مي‌دهد شما يك كاربر معمولي هستيد.

  • امتياز 50- 79

بايد مراقب باشيد! زيرا شما در معرض ابتلا به مشكل اعتياد اينترنتي هستيد.

  • امتياز 80-100

يعني شما به اكثر پرسش‌ها نمرات ۴ يا ۵ داده‌ايد و متاسفانه دچار اعتياد اينترنتي هستيد و بايد مشكل‌تان را در اسرع وقت حل كنيد. واقعا فكر كنيد كه اگر در پرسش دوم؛ جواب شما ۴ بوده است، چه به سر خودتان آورده‌ايد؟!