-
به رفتارهای آزار دهنده او بی اعتنایی کنید و به او بگویید که به جای کج خلقی چگونه می توانست بهتر رفتار کند و رفتار درست را برای او اجرا کنید و از او بخواهید آن را اجرا نماید. پس از اینکه کودک رفتار مناسب را انجام داد به او پاداش دهید.
تعیین کننده اصلی رفتار ما ساختار شخصیتی ماست. اگر طی دوران کودکی یاد گرفته باشیم با ابراز خشم به خواسته های خود برسیم در بزرگسالی نیز از همین شیوه استفاده خواهیم کرد.
معمولا بچه ها به دو دلیل عصبانی می شوند:
1- ناکامی
2- عصبانیت آموخته شده
بچه ها به مرور یاد می گیرند که می توانند با کج خلقی به آنچه می خواهند برسند . هر چه والدین در برابر این کج خلقی ها بیشتر تسلیم شوند احتمال بیشتری دارد کودکان از این روش برای رسیدن به خواسته هایشان استفاده کنند.
بررسی کنید کودکتان:
– در چه زمانی
– تحت چه شرایطی
– در برابر چه کسانی
– با چه محرکهایی
کج خلقی می کند.
به رفتارهای آزار دهنده او بی اعتنایی کنید و به او بگویید که به جای کج خلقی چگونه می توانست بهتر رفتار کند و رفتار درست را برای او اجرا کنید و از او بخواهید آن را اجرا نماید. پس از اینکه کودک رفتار مناسب را انجام داد به او پاداش دهید. به او بگویید اگر بدون کج خلقی و با گفت وگو به شما بفهماند که از چه چیزی ناراحت است خیلی از او خشنود خواهید شد. در صورت پرخاشگری کودک حتما باید از تکنیک وقفه یا اتاق تنهایی استفاده کنید .
چگونه خشم خود را نسبت به رفتار کودکان ابراز نماییم؟
ابراز خشم والدین در تربیت کودک نقش موثری دارد . والدینی که کنترل خود را از دست بدهند به عنوان انسان های ضعیف در چشم کودک خود جلوه می کنند. تصمیم مبنی بر اینکه دیگر عصبانی نشویم آتش خشم ما را دامن می زند.
برای این که بتوانیم عصبانیت خود را به طور سازنده به کودک ابراز کنیم لازم است بپذیریم که:
– گاهی فرزندان ما باعث عصبانیت ما می شوند.
– ما حق داریم بدون احساس گناه خشم خود را ابراز کنیم.
– ما حق داریم احساس خود را بدون بی حرمتی به کودکان ابراز کنیم .
– آنچه که موجب عصبانیت شما شده را توصیف کنید مثلا: «اسباب بازی هایت کف اتاق ریخته»
– سپس احساس خود را بگویید «از دیدن این همه اسباب بازی کف اتاق پذیرایی ناراحت می شوم.»
– بعد خشم خود را شدیدتر بیان کنید «عصبانی شده ام و دارم به خاطر جمع نکردن اسباب بازی ها عصبانی تر می شوم»
– سپس کاری را که باید انجام دهد را متذکر شوید «دوست دارم اسباب بازی هایت را جمع کنی.»
– بعد فرصت کافی بدهید «وقتی عقربه ساعت به اینجا رسید باید این وسایل جمع شده باشند.»
– سپس به او هشدار دهید «اگر تا رسیدن این عقربه وسایل جمع نشده باشد امروز از دیدن تلویزیون منع خواهی شد.»
– با این کار به کودک خود این پیغام را خواهید داد که «آنچه باعث عصبانیت شما شده خود او نیست بلکه رفتار اوست.»