-
چشم نزدیک به هم: گوشه داخلی روشن و به سمت گوشه خارجی که می‌رویم تیره‌تر می‌شود. خط چشم ظریف و نازک و گوشه داخلی چشم را خط چشم نمی‌کشیم و ابروها را کمی دور می‌کنیم.
چشم گرد: در انتهای گوشه خارجی پلک بالا سایه تیره می‌زنیم و خط چشم در مرکز و شروع چشم نباید کشیده شود. خط چشم را از نیمه چشم به طرف گوشه خارجی چشم می‌کشیم و داخل چشم را با مداد تیره می‌کنیم.
چشم برآمده و برجسته: تیره‌ترین سایه از پشت پلک زده می‌شود. تا زیر ابرو روشن‌ترین رنگ زده می‌شود و خط چشم بعد از برجستگی چشم کشیده می‌شود و در انتهای چشم چند عدد مژه مصنوعی گذاشته می شود. ابرو کمی روشن و فرم‌دار باشد.
چشم گود و فرورفته: سایه‌های روشن و کمی براق داخل گودی چشم. خط چشم به طور کامل کشیده شود. گوشه خارجی را به صورت یک مثلث تیره کرده و ابروها را روشن و فرم‌دار می‌کنیم.
پلک پف‌دار و افتاده: پشت چشم سایه‌هایی با رنگ‌های متوسط نه تیره و نه روشن و حتی‌الامکان سایه‌های مات می‌زنیم.
چشم نزدیک به هم: گوشه داخلی روشن و به سمت گوشه خارجی که می‌رویم تیره‌تر می‌شود. خط چشم ظریف و نازک و گوشه داخلی چشم را خط چشم نمی‌کشیم و ابروها را کمی دور می‌کنیم.
چشم دور از هم: سایه چشم در گوشه داخلی تیره می‌شود و به سمت گوشه خارجی روشن‌تر می‌شود. خط چشم از گوشه داخلی چشم کمی جلوتر کشیده می‌شود و انحنای ابرو باید از مرکز چشم باشد تا چشم را به هم نزدیک کند.
چشمان ریز و کوچک: سایه‌های روشن و کمرنگ استفاده شود. خط چشم هم در بالا و هم پایین کشیده شود.
چشم بادامی و ژاپنی شکل: سایه تیره در پلک سوم کشیده شود. داخل چشم مداد روشن می‌کشیم تا سفیدی چشم را بیشتر کند. خط چشم بالا و پایین را به هم وصل می‌کنیم تا چشم بزرگتر شود.
چشم‌های نرمال: بعد از خط چشم از یک مواد روشن استفاده شود تا به چشم زیبایی بیشتری دهد و اصولا هر چقدر خط چشم از ابروان تیره‌تر باشد حضور چشم در صورت زیباتر است.