حیات فرازمینی در سیاره ای مشابه زمین

5

اکثریت افراد نمیدانند که حیات فرازمینی چیت یا به چه چیزی حیات فرازمینی میگویند اما چندی پیش در سیاره های مشابه زمین حیات فرازمینی نیز دیده شده است.در سال های اخیر تشنگی محققان و علاقمندان به فضا به یافتن حیات فرازمینی بیشتر و بیشتر شده است.

کشفی که اخیرا صورت گرفته می تواند این تشنگی را کمی برطرف کند چرا که در شرح و بسط آخرین مشاهدات یک تیم از محققان، این چنین آمده که ممکن است یک سیاره تازه کشف شده توسط آن ها میزبان حیات فرازمینی باشد.محققان رصد خانه نجومی ملی ژاپن (NAOJI)

در دانشگاه توکیو و مرکز زیست شناسی نجوم  موفق به کشف یک خصوصیت بسیار مهم از سیاره ای فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) که احتمالا مشابه زمین نیز می باشد شده اند.تیم محققان از ابزار MuSCAT که بر روی تلسکوپ ۱۸۸ سانتی متری رصد خانه فیزیک نجومی اوکایاما نصب شده است

برای بررسی این سیاره فراخورشیدی که K2-3d نام دارد و توسط فضا پیمای کپلر ناسا در سال ۲۰۱۵ کشف شده است استفاده کرده اند.این سیاره تقریبا ۱۵۰ سال نوری با ما فاصله دارد و اندازه ای ۱٫۵ برابر زمین دارد و ستاره منظومه اش را در ۴۵ روز دور می زند. به این دلیل که احتمال دارد K2-3d حامل حیات فرازمینی باشد

برای دانشمندان بسیار حائز اهمیت است. محاسبات اینگونه نشان می دهند که دمای ستاره ی منظومه آن و نزدیکی سیاره به مدار ستاره ای که به دور آن می چرخد به آن آب و هوای گرمی مشابه با زمین و امکان وجود آب مایع در سطح اش را می دهد.طی فرآیند ترانزیت، یک سیاره از جلو ستاره مادر اش رد شده و بخشی از نوری که ساتع می کند

را می پوشاند در نتیجه از روشنایی آن ستاره کاسته خواهد شد.اگر دانشمندان این ترانزیت را با استفاده از تلسکوپ های آینده نظیر تلسکوپ سی متری بررسی و مطالعه کنند، قادر خواهند بود اتمسفر K2-3d را برای یافتن نشانه های از مولکول های تشکیل دهنده حیات نظیر اکسیژن بررسی کنند.

برای انجام این تحقیقات محققان می بایست زمان دقیق چرخیدن مداری  K2-3d را تعیین و در نتیجه هنگام روی دادن ترانزیت در آینده بتوانند به دقت آن را مورد بررسی قرار دهند. در حالی که انجام این کار در گذشته بسیار دشوار بوده است ولی اکنون دانشمندان توانستند زمان چرخش مداری سیاره را با دقت ۱۸ ثانیه ای محاسبه کنند.

این موفقیت قدمی بزرگ در بررسی و مطالعه بر روی سیاره فرا خورشیدی و در نتیجه جستجو برای حیات فرازمینی می باشد.در آینده این تیم تحقیقاتی از تلسکوپ های نسل جدید برای اندازه گیری مقدار کاهش درخشندگی نور ستاره هنگام ترانزیت و نحوه تغییر آن با طول موج استفاده خواهند کرد

که نهایتا منجر به کسب اطلاعات بیشتر از اتمسفر سیاره فراخورشیدی خواهد شد.تیم تحقیقاتی به بررسی و تحقیق بر روی K2-3d ادامه خواهند داد و از  MuSCAT برای تحقیقات مشابه در جستجوی شان برای حیات فرازمینی استفاده خواهند کرد.

منبع آسمان شب

ستاره ۱۰ میلیارد ساله و سرنوشت خورشید

2

چندی پیش درباره ی سرنوشت خورشید صحبت شد که سرنوشت خورشید توسط ستاره ۱۰ میلیارد ساله نیز رقم خورده است.دانشمندان اخیرا دست به کشفیاتی زده اند که می توان از طریق تشابهات آن ها با زمین و خورشید، آینده خورشید و و روزگار سیاره زمین را پیش بینی کرد.

این مطلب در مورد ستاره ای ۱۰ میلیارد ساله صحبت می کند که دنیای جذابی داشته است.تیمی بین المللی از نجوم شناسان در حال انجام تحقیقاتی بر روی ستاره ی L2 کشتی دم (Puppis) هستند تا از آینده ای که در انتظار زمین است اطلاعاتی به دست آورند.این تیم از تلسکوپ رادیویی ALMA برای این تحقیقات استفاده کرده اند،

این ستاره در فاصله ۲۰۸ سال نوری از زمین قرار گرفته است.در حین تحقیقات دانشمندان متوجه شدند که این ستاره تشابهات زیادی با خورشید ما دارد.وارد هومان از انستیتو ستاره شناسی KU Leuven در نشستی خبری گفته است ” ما کشف کردیم که ستاره L2 کشتی دم ۱۰ بیلیون سال عمر دارد.

ده بیلیون سال پیش این ستاره کاملا مشابه با خورشید امروزی ما بوده است، با همان اندازه جرم. یک سوم این جرم حین تکامل ستاره از بین رفته و همین اتفاق در آینده ای دور برای خورشید ما نیز اتفاق خواهد افتاد.”پروفسر لین دثین از انستیتو ستاره شناسی KY Leuven گفته است که در چندین بیلیون سال آینده خورشید تبدیل به ستاره ای عظیم و قرمز رنگ می شود که ۱۰۰ برابر از اندازه کنونی اش بزرگتر خواهد بود.

دثین همچنین افزود “خورشید دچار از دست دادن شدید حجم خواهد شد که ناشی از باد های ستاره ای بسیار قوی می باشد. نتیجه نهایی تکامل خورشید در ۷ بیلیون سال آینده یک ستاره کوتوله بسیار کوچک خواهد بود. این ستاره اندازه ای مشابه با کره زمین خواهد داشت اما بسیار سنگین تر از آن. یک قاشق چایخوری از مواد ستاره های کوتوله سفید وزنی معادل ۵ تن خواهد داشت.

”در فاصله ای قریب به دو برابر فاصله میان خورشید و زمین محققان یک شی ای  را یافته اند که پیرامون L2 در مداری می چرخد. ممکن است این شی همان آینده زمین پس از گذر زمان باشد.نه تنها این پدیده بر زمین تاثیر می گذارد بلکه تمام منظومه شمسی را دستخوش تغییرات بزرگی خواهد کرد.

در حالی که بدیهیست که عطارد و ناهید توسط خورشید بلعیده و نابود خواهند شد، سرنوشت زمین در هاله ای از ابهام به سر می برد.دثین گفت ” ما می دانیم که خورشید ما بزرگتر و درخشان تر خواهد شد و هرگونه، گونه ی جاندار در سیاره مان را نابود خواهد کرد اما آیا هسته سنگی زمین از فاز ستاره قرمز جان سالم به در می برد

و همچنان به دور آن گردش خواهد کرد؟”هنوز مشخص نیست که آیا زمین از این رویداد جان سالم به در خواهد برد یا خیر اما مطالعات بر روی ستاره L2  کشتی دم بینش بیشتری از سرنوشت کره زمین به ما خواهد داد.نظر شما در باره این رویداد چیست؟ آیا فکر می کنید عمر زمین به ۷ میلیارد سال آینده برسد؟

همه چیز درباره ابر اورت

zimg_001_1228

  • اجرام کمربند کوئیپر و ابر اورت بعنوان اجرام فرا نپتونی یا TNOها شناخته می شوند؛ چرا که مدار چنین اجرامی در فاصله دورتری از نپتون نسبت به خورشید قرار گرفته است.

ابر اورت نام منطقه ای است که بسیاری از دنباله‌دارها، سنگ ها و یخ هایی که در واقع مربوط به بقایای تولد منظومه شمسی میباشند از آن سرچشمه می‌گیرند.

 

دانشمندان معتقدند این ابر از فاصله ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ واحد نجومی آغاز شده و تا فاصله ۵۰,۰۰۰ واحد نجومی که تقریباً برابر با یک سال نوری است، نیز ادامه پیدا می کند. برخی دیگر بر این عقیده اند که این ابر عظیم حتی تا بیشتر از ۱۰۰,۰۰۰ واحد نجومی گسترش یافته است و این به آن معناست که لبه اش تا مرز پایانی منظومه شمسی ما کشیده شده است.( یک واحد نجومی برابر فاصله میانگین زمین تا خورشید، حدود ١۵٠ میلیون کیلومتر است.)

این ابر به یادبود ستاره شناسی به نام یان اورت که وجود آن را در سال ۱۹۵۰ پیش بینی کرده بود، “ابر اورت” نهاده شده است. هر چند دنباله دارهای اندکی در منظومه شمسی ما از کمربند کوئیپر نشأت می گیرند، اما گمان می رود که اکثرشان به ابر اورت تعلق داشته باشند. در واقع ابر اورت از همان موادی تشکیل شده که دنباله دارها از آن ساخته شده اند. در لبه منظومه شمسی حتی کششی کوچک از گرانش یک ستاره گذرا میتواند دنباله داری را از اسارت گرانش خورشید آزاد کند. پس از آن، این اجرام دارای دوره تناوب چرخشی طولانی می شوند و به سمت مناطق داخلی منظومه شمسی روانه شده و دنباله دارهای مدار بلند را که دوره ی تناوبی تا بیش از هزار سال دارند را می سازند، دوره تناوب دنباله دارهای مدار کوتاه، حداکثر ۲۰۰ سال است. وقتی دنباله داری به درونی ترین منطقۀ منظومه شمسی می رسد گرمای خورشید آن را می پزد و دگرگونی زیبایی اتفاق می افتد و توده یخ بصورت هاله ای درخشان با دنباله ای زیبا نمایان می شود.

اجرام کمربند کوئیپر و ابر اورت بعنوان اجرام فرا نپتونی یا TNOها شناخته می شوند؛ چرا که مدار چنین اجرامی در فاصله دورتری از نپتون نسبت به خورشید قرار گرفته است. چون ابر اورت از کمربند کوئیپر بسیار دورتر است، بخوبی کمربند کوئیپر شناخته شده نیست. بعلاوه؛ ستاره شناسان قادر به تشخیص هویت اجرام این ابر، تا حد اجرام موجود در کمربند کوئیپر نیستند. متأسفانه در حال حاضر و در آینده نزدیک، شانسی برای دانشمندان جهت تحقیق بر روی ابر اورت از نزدیک وجود ندارد. تنها فضاپیمای افق های نو توسط ناسا به فضا پرتاب شده که در تابستان ۲۰۱۵ پس از ۹ سال سفر فضایی به پلو می رسد و پس از بررسی این سیاره کوتوله راهی کمربند کوئیپر می شود تا این منطقه ی ناشناخته را مورد بررسی قرار دهد. پس به احتمال بسیار زیاد چندین دهه باقیست تا بشر بتواند فضاپیمایی را رهسپار ابر اورت سازد.

ناگفته های جالب درباره منظومه شمسی

2

منظومه شمسی از عجایبی می باشد که همه را در حیرت خود وا داشته است حال ما برای شما ناگفته های جالب درباره ی منظومه شمسی در این بخش نیز قرار داده ایم.اری از منظومه شمسی تهیه شده است که می تواند تا حدودی وضعیت فعلی سیارمه مان در این منظومه را بیان نماید

اما به تازگی محققان قادر به تهیه یک نقشه بسیار کامل و بی نقص شده اند که تقریبا کامل ترین نقشه ترسیم شده از منظومه شمسی تا کنون است.دستاورد جدید اختر شناسان مرکز تحقیقات فضایی HI4PI با جزئیات فوق العاده، تمامی نقشه های موجود فعلی را از دور خارج کرده است.

محققین این مرکز توانستند با استفاده از فراوان ترین ماده در هستی، یعنی اتم هیدروژن خنثی، موفق به تهیه این محتوای بی نظیر شوند.البته این نکته شایان توجه است که چنین تحقیقاتی پیش از این در ابعاد بسیار کوچکتری صورت گرفته بود اما این بار با استفاده از حدود ۱۰ میلیارد نقطه داده

که به وسیله رادیوتلسکوپ های عظیم از جمله رصدخانه پارکس در استرالیا و افلسبرگ در آلمان بدست آمده است  و همچنین با استفاده از الگوریتم های فیلتر نویز توسط این پژوهشگرانمی توان گفت تصویری با حساسیت دوبرابری نسبت به بهترین نتایج قبلی بدست آمده است.

وضوح فضایی این نقشه جدید، چهار برابر بیشتر ازسایر نقشه های موجود است و در نتیجه، می توانید نمایی بی نهایت جامع از کهکشان راه شیری را ملاحظه نموده، ضمن اینکه جزئیات دقیقی از ساختارهای ابری بین ستاره ای را نیز مشاهده نمایید، چیزی که پیش از این دیده نمی شد.

لازم به ذکر است که این نقشه تنها هب منظور به تصویر کشیدن وضعیت همسایگی انسان در فضا مورد استفاده قرار نمی گیرد و برای تشخیص و درک نحوه توسعه کهکشان راه شیری نیز موثر خواهد بود . زیرا در میلیارد ها سال قبل احتمالاً ساختارهای ابری در تشکیل ستاره های کهکشان ما نقش داشته اند،

در نتیجه بهره گیری از این ابزار خواهد توانست راهگشای حل این مسائل نیز باشد.به بهره گیری از نتایج این پژوهش، می توان به شناخت وسیعتری از مابقی جهان هستی نیز دست یافت. از آنجا که هر آنچه می بینیم از میان همین هیدروژن می گذرد، بنابراین کسب اطلاع از تراکم این عنصر می تواند

به دانشمندان در تصحیح یافته هایشان کمک شایانی نماید، گویی قبلاً از میان پنجره ای غبار گرفته به دوردست ها می نگریستند و اکنون این پنجره کاملاً تمیز و شفاف شده.با توجه به انتشار رایگان تمامی این اطلاعات بدست آمده به طور وسیع در سراسر جهان انتظار می رود به زودی شاهد کشفیات جدید محققان سراسر دنیا در این زمینه باشیم.