برچسب: منابع ویتامین C

• ویتامین C تولید و کارکرد طیف گسترده ای از سلول های ایمنی را تحریک می کند، از فعالیت تقویت کننده سیستم ایمنی آنها پشتیبانی می کند، و از تبدیل شدن این سلول ها به رادیکال آزاد و آسیب رساندن به سلول های سالم پیشگیری می کند. ویتامین C مولکولی به نام اینترفرون را افزایش می دهد، که از فعالیت ضد ویروسی قوی بهره می برد.

 

بدن انسان برای ارائه عملکرد درست و بهینه به طیف گسترده ای از مواد مغذی نیاز دارد. اما یک ویتامین وجود دارد که می تواند از هر عملکرد بدن پشتیبانی کند و به طور معجزه آسایی خطر تمام دلایل مرگ – حتی نمونه های جدی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و سرطان – را کاهش دهد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از “ایزی هلث آپشنز”، شاید خود را آماده کرده باشید که درباره ویتامین D صحبت کنیم، زیرا ماده مغذی شگفت انگیزی محسوب می شود، اما گزینه مورد نظر ما ویتامین C است.

چه چیزی درباره ویتامین C خاص است؟ این ویتامین از توانایی بالا برای اهدای الکترون ها به سلول های بدن برخوردار است. این عملکرد سه فایده عمده دارد که شامل قدرت آنتی اکسیدانی، مشارکت کوفاکتور آنزیمی و پشتیبانی قابل اعتماد از سیستم ایمنی می شوند.

قدرت آنتی اکسیدانی

احتمالا تاکنون اصطلاحات استرس اکسیداتیو و رادیکال های آزاد به گوشتان خورده اند. اینها سلول هایی بی ثبات در بدن هستند که آسیب سلول های سالم را موجب شده و به بیماری هایی مانند سرطان منجر می شوند.

ویتامین C آنتی اکسیدان اصلی حاضر در جریان خون محسوب می شود و تمامی بافت های بدن را تغذیه می کند. هنگامی که ویتامین C این سلول های ناپایدار را می یابد، یک الکترون در اختیار آنها قرار می دهد تا پایدار شوند، به طوری که از حالت رادیکال خارج شده و بار دیگر حالت عادی می یابند.

قدرت آنتی اکسیدانی ویتامین C از DNA، RNA، کربوهیدارت ها، پروتئین ها، و چربی ها در برابر آسیب رادیکال های آزاد محافظت می کند و از این رو، آنها می توانند بار دیگر عملکردهای سوخت و ساز و بدن سازی خود را از سر بگیرند.

همچنین، ویتامین C قادر است آنتی اکسیدان های دیگر مانند ویتامین E را بازتولید کند.

مشارکت کوفاکتور آنزیمی

با توجه به توانایی کاهش و اهدای الکترون، ویتامین C به عنوان یک کوفاکتور برای بسیاری از عملکردهای بدن عمل می کند.

ویتامین C از تولید موارد زیر پشتیبانی می کند:

کلاژن – اساس ساختاری تاندون ها، استخوان ها، غضروف ها و پوست محسوب می شود.

کارنیتین – ترکیبی مورد نیاز برای کمک به عبور چربی از غشاهای سلولی و تزریق انرژی به سلول ها است.

کاتکول آمین – ترکیبی که به عنوان یک هورمون یا انتقال دهنده عصبی عمل می کند.

تبدیل کلسترول به اسیدهای صفراوی را ممکن می سازد (یکی از دلایلی که بدن به کلسترول نیاز دارد).

افزون بر این، ویتامین C برای افزایش فراهمی زیستی آهن، یک ماده معدنی کلیدی برای تنظیم عملکرد سلولی و سنتز کدنویسی DNA نیاز است.

پشتیبانی از سیستم ایمنی بدن

مصرف ویتامین C در زمان سرماخوردگی یکی از اقدام های شایع برای مقابله با بیماری است. پشتیبانی از عملکرد درست سیستم ایمنی بدن یکی از عملکردهای شناخته شده این ویتامین محسوب می شود.

در حقیقت، پژوهش ها نشان داده اند که مصرف منظم ویتامین C احتمال بروز سرماخوردگی را نصف می کند و مدت زمان بیماری را حداقل هشت درصد کاهش می دهد.

ویتامین C تولید و کارکرد طیف گسترده ای از سلول های ایمنی را تحریک می کند، از فعالیت تقویت کننده سیستم ایمنی آنها پشتیبانی می کند، و از تبدیل شدن این سلول ها به رادیکال آزاد و آسیب رساندن به سلول های سالم پیشگیری می کند. ویتامین C مولکولی به نام اینترفرون را افزایش می دهد، که از فعالیت ضد ویروسی قوی بهره می برد.

منابع غذایی ویتامین C

ویتامین C در طیف گسترده ای از میوه ها و سبزیجات تازه یافت می شود که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

فلفل قرمز شیرین، نصف فنجان خام، 95 میلی گرم

کیوی، یک عدد، 91 گرم

توت فرنگی، یک فنجان، 85 میلی گرم

پرتقال، یک عدد متوسط، 70 میلی گرم

بروکلی، نصف فنجان پخته شده، 51 میلی گرم

گریپ فروت، نصف یک عدد، 38 میلی گرم

گوجه فرنگی، یک عدد متوسط، 16 میلی گرم

اسفناج، یک فنجان خام، 8 میلی گرم

مکمل های ویتامین C

از نظر مکمل ها انواع مختلفی در دسترس هستند، اما در بیشتر پژوهش ها از اسید اسکوربیک استفاده می شود. به خاطر داشته باشید که ویتامین C محلول در آب است و این به معنای عدم ذخیره آن در بدن است. در نتیجه، تامین آن از یک منبع ثابت از طریق غذا یا مکمل ها نیاز است.

میزان مصرف توصیه شده روزانه برای ویتامین C حداقل 65 تا 75 میلی گرم است تا از کمبود این ویتامین جلوگیری شود. اما برای محافظت در برابر بیماری، شما باید دوزهای بالاتری را مصرف کنید.

دوز بین 200 تا 400 میلی گرم در روز نشان داده است که سطوح ویتامین C را در خون به حالتی پایدار می رساند. با این وجود، دوز حداکثری که به یک باره دریافت می شود باید 200 میلی گرم باشد، زیرا روده ها مقداری که شما قادر به جذب آن هستید را کنترل می کنند. از این رو، هر چیزی فراتر از 200 میلی گرم تا حد زیادی دفع می شود. در نتیجه، اگر قصد دارید 400 میلی گرم ویتامین C در روز دریافت کنید، بهترین گزینه دریافت آن در دو دوز است.

همچنین، شما می توانید از ویتامین C تزریقی استفاده کنید که جذب روده ای را دور زده و مستقیم وارد جریان خون می شود. استفاده از این روش برای کمک به بیماران مبتلا به سرطان که دوران شیمی درمانی را سپری می کردند، نتایج بسیار امیدوارکننده ای را به همراه داشت.