بیماری پیسی افراد را به سوی خودکشی سوق می دهد

  • در این مطالعه‌، وضعیت 30 بیمار مبتلا به ویتیلیگو که در بازه‌ زمانی 95-1394 به کلینیک پوست و لیزر به‌سیمای تهران مراجعه کرده بودند با 30 فرد دیگر که در 6 ماه گذشته مبتلا به هیچ گونه بیماری پوستی  نشده بودند، به‌عنوان گروه شاهد بررسی و مورد مقایسه علمی قرار گرفت.

بیماری‌های جسمی، اغلب رنج و درد فراوانی را به مبتلایان وارد می‌نمایند. ولی برخی بیماری‌ها علاوه بر این رنج‌های جسمی، روح و روان افراد را نیز دچار مشکل می‌نمایند. بر اساس تحقیقات انجام‌شده، بیماری پیسی، یکی از بدترین این موارد است.

ویتیلیگو یا اصطلاحا «پیسی» یک بیماری مزمن پوستی است که با ظاهرشدن لکه­ های سفید به‌دلیل ازبین‌رفتن ملانوسیت های پوست تظاهر می‌کند. این بیماری اگرچه اختلال جسمانی زیادی به همراه ندارد اما مشکلات زیبایی فراوانی را به‌وجود می‌آورد که باعث پدیدآمدن اختلالات روانی <Psychopathy>متعددی می‌شوند.

به منظور بررسی برخی ابعاد روانی این بیماری و بررسی گرایش به خودکشی و تنیدگی روانی در مبتلایان به ویتیلیگو و مقایسه آن با افراد غیرمبتلا به بیماری­های پوستی، گروهی از پژوهشگران کشورمان از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و دانشگاه خاتم با همکاری کلینیک پوست و لیزر به سیما، مطالعه ای را به انجام رسانده اند.

ویتیلیگو یا اصطلاحا «پیسی» یک بیماری مزمن پوستی است که با ظاهرشدن لکه­ های سفید به‌دلیل ازبین‌رفتن ملانوسیت های پوست تظاهر می‌کند.

در این مطالعه‌، وضعیت 30 بیمار مبتلا به ویتیلیگو که در بازه‌ زمانی 95-1394 به کلینیک پوست و لیزر به‌سیمای تهران مراجعه کرده بودند با 30 فرد دیگر که در 6 ماه گذشته مبتلا به هیچ گونه بیماری پوستی  نشده بودند، به‌عنوان گروه شاهد بررسی و مورد مقایسه علمی قرار گرفت.

اطلاعات لازم برای این پژوهش با استفاده از پرسش‌نامه‌ های خاصی موسوم به پرسش‌نامه‌ افکار خودکشی Beck و پرسش‌نامه‌ی تنش روانی (stress) Kohen جمع آوری گردیده و سپس توسط روش های آماری تجزیه وتحلیل شد.

نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین نمره‌ کلی افکار خودکشی در افراد مبتلا به بیماری پوستی ویتیلیگو حدودا 10 برابر میانگین افراد بدون بیماری پوستی بود!

همچنین بر اساس نتایج این مطالعه، میانگین نمره‌ی تنش روانی (استرس) نیز در بیماران ویتیلیگو به طور قابل توجهی بیشتر از افراد بدون بیماری پوستی بود.

محققین بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش اظهار نموده اند که بیماران مبتلا به ویتیلیگو، افکار خودکشی و تنش روانی بیشتری نسبت به جمعیت عادی دارند، بنابراین در مراقبت و درمان این افراد بایستی به تأثیر بیماری فوق برجنبه‌های روان‌شناختی آن ها و همچنین بر زندگی روزمره و اجتماعی شان، توجه ویژه‌ای مبذول داشت.

یافته های این پژوهش در قالب مقاله ای علمی پژوهشی در فصلنامه «پوست و زیبایی» وابسته به مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران به چاپ رسیده است.

 

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *