ورزش چه تاثیری روی بیماری سندرم متابولیک دارد

به عبارت دیگر می توان گفت که اگر فردی حداقل سه شاخص از پنج شاخص زیر را داشته باشد، سندرم متابولیک دارد: 1- دور کمر بیش از 102 سانتی‌ متر (برای مردان) و 88 سانتی ‌متر (برای زنان)، 2- تری‌گلیسرید (چربی) خون بیش از 150 میلی‌گرم بر دسی لیتر، 3- HDL (کلسترول خوب) خون کمتر از 40 میلی‌گرم بر دسی‍لیتر، 4- فشارخون بیش از 130.85میلی‏متر جیوه 5- قند خون ناشتای بالاتر از 110 میلی‌گرم بر دسی‍لیتر.
امروزه شیوع این بیماری در کشورهای درحال ‌توسعه با روند فزاینده مواجه است. طبق برآوردهای اخیر، 27 درصد جمعیت افراد بزرگسال تهرانی و 29 درصد در کل کشور ایران دارای سندرم متابولیک هستند.
یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که برای این بیماران توصیه می‌شود، ورزش کردن است. اما چه نوع ورزشی؟ و اگر ورزش کردن تاثیر دارد آیا اثر ورزش بر همه فاکتورهای سندرم متابولیک به یک‌میزان است؟
دکتر ‘هادی روحانی’ مجری یک مطالعه در زمینه تاثیر تمرینات استقامتی بر سندرم متابولیک گفت: این موضوع طی یک مطالعه فرا تحلیلی در پژوهشگاه علوم ورزشی مورد بررسی قرارگرفته است.
وی ادامه داد: در این مطالعه، 17 تحقیق اولیه که در فاصله زمانی میان سال ‌های 2007 تا 2015 بر روی 561 نفر در ایران و خارج از کشور درزمینه تاثیر فعالیت ورزشی استقامتی (هوازی) بر سندرم متابولیک انجام شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. نیمی از این افراد در برنامه‌های ورزشی هوازی (استقامتی) (ازجمله پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و دویدن) که بین 6 هفته تا 8 ماه متغیر بود شرکت داشتند. این افراد هر هفته بین سه تا پنج جلسه تمرین می کردند.
این متخصص فیزیولوژی ورزشی اظهار داشت: انجام ورزش ‌های هوازی (پیاده‌روی، دویدن و دوچرخه‌سواری به‌عنوان رایج‌ترین نوع تمرینات ورزشی) به مدت حداقل 6 هفته به‌ صورت منظم، منجر به ایجاد تغییرات مثبت در بسیاری از عوامل خطرزای سندرم متابولیک می ‌شود.

روحانی گفت: تمرین هوازی در بیماران سندرم متابولیک به‌ جز در مورد HDL (کلسترول خوب)، اثر قابل قبولی بر بهبود دیگر شاخص‌های خطر متابولیک (قند خون، چربی خون، فشارخون و دور کمر) دارد. این ورزش ها بیشترین تاثیر را بر اندازه دور کمر و کمترین تاثیر را بر میزان کلسترول خوب خون دارند.

وی ادامه داد: از سوی دیگر این ورزش ها توانسته اند که تاثیر متوسط و البته غیرقابل‌ چشم‌ پوشی بر قند خون، چربی خون و فشارخون بگذارند. بر این اساس، توصیه ‌شده است که برای کنترل این بیماری می‌توان از ورزش ‌های هوازی بهره گرفت اما برای اثربخش‌تر کردن آن بهتر است ورزش را با تعدیل تغذیه و دیگر رفتارهای زندگی روزمره ترکیب کرد